Πρέπει να παίξουμε και θα παίξουμε τις επιτυχίες.
Απάντησε ο Matthias Jabs, όταν ρωτήθηκε τι να περιμένουμε από το πρώτο show των Scorpions στο εναρκτήριο φεστιβάλ Rock The Coast στη Μάλαγα της Ισπανίας αυτό το καλοκαίρι.
Η μπάντα απλά δεν μπορεί να εγκαταλείψει τη σκηνή χωρίς ο οπαδός να ακούσει τις επιτυχίες όπως Rock You Like A Hurricane, Still Loving You και Blackout.
Αυτός ο λόγος είναι πρόκληση για τους σκορπιούς, πως θα χωρέσουν 54 χρόνια καριέρας σε ένα σφιχτό δίωρο rock ‘n’ Roll πρόγραμμα…
“Τα αγαπημένα αποτελούν το μισό setlist”, συνεχίζει. “Στην τελευταία μας περιοδεία, φτιάξαμε ένα medley της δεκαετίας των 70s και σήμερα δουλεύουμε ώστε να φτιάξουμε για τη δεκαετία των 80s. Οι οπαδοί θέλουν να ακούσουν τραγούδια από κάθε εποχή και η παράσταση είναι μόνο δύο ώρες, γι ‘αυτό προσπαθούμε να τα συνδυάσουμε όσο μπορούμε.
Θα είναι η πρώτη μας παράσταση από τον περασμένο Νοέμβριο στη Σαγκάη. Βρισκόμαστε σε δημιουργικό διάλειμμα από τότε. Είναι το μεγαλύτερο διάλειμμα που είχαμε από τη σκηνή για πολύ καιρό, ίσως ακόμα και στην καριέρα μας. Πάντα αισθάνομαι ενθουσιασμένος για την πρώτη αυτή παράσταση. Δεν θα είμαστε σκουριασμένοι, όμως … μην ανησυχείτε.
Headliner την επόμενη βραδιά είναι ο Ritchie Blackmore’s Rainbow. Με την υποστήριξη συμαντικων συγκροτήματων όλο το Σαββατοκύριακο όπως οι Opeth, The Darkness, Europe και UFO.
Όπως αποδεικνύεται, ο θεός της κιθάρας των Deep Purple (αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους χαρακτήρες στις σελίδες της Rock ιστορίας) είναι κάποιος που γνωρίζει καλά το Jabs από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 …
Πέρασα πολύ χρόνο με τον Ritchie όταν βρισκόταν στους Rainbow, θυμάται ο Jabs.
Τι είχε δηλώσει ο Blackmore για τους Scorpions το 1982
Ταξίδεψαμε μαζί στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1982 και μάλιστα παίξαμε μαζί ποδόσφαιρο. Δυστυχώς χάσανε και ο Ritchie ήταν πολύ απογοητευμένος γι ‘αυτό.
Καθόμασταν για ώρες στο διάσημο Los Rainbow Bar And Grill. Θυμάμαι που του είπα ότι θα ήταν καλή ιδέα για τους Deep Purple να επιστρέψει, δεν ξέρω αν το είχαν προγραμματίσει ήδη πάντως αυτό συνέβη το επόμενο έτος, στο Texxas Jam.
Κάπου εδώ ο Jabs αναφέρεται στις κιθάρες του απο την αρχή ως το σήμερα…
Πριν μπεις στους Scorpions το 1978, αγοράσες μια ολοκαίνουργια Gibson Explorer του 1976 που θα καταλήξει να ακούγεται σε πολλά πρώιμα κλασικά Scorpions.
Αυτή ήταν μια τυχερή αγορά, πρέπει να πω! Χρειαζόμουν κάτι ποιοτικά αντίστοιχο με το Flying V του Rudolf Schenker. Όταν αγόρασα αυτήν την κιθάρα, υπήρχαν δύο από τους οποίους μπορούσες να διαλέξεις. Διάλεξα το καλύτερο, φυσικά, επειδή ακούγόταν τόσο καλό.
“Και όπως λές, το χρησιμοποίησα σε όλα αυτά τα διάσημα τραγούδια μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, όπου πήγα στην Explorer 90 την οποία σχεδίασα σε μια μουσική έκθεση στη Φρανκφούρτη όταν συναντήθηκα με τα παιδιά της Gibson. Τα παρακάτω άλμπουμ έγιναν με την Explorer, αν και πάντα χρησιμοποιούσα την Strat ανάμεσα σε Tele ή Les Paul για περισσότερο ήχο.
Ποια είναι η τελευταία φορά που χρησιμοποιήσες το original ’76
Έχω παίξει με την original Explorer πολύ λίγο…είναι αποθηκευμένη. Στην πραγματικότητα φυλάσσεται στο Κλήβελαντ στην Αίθουσα Rock n Roll Hall of Fame, ασφαλισμένη για μισό εκατομμύριο.
Την πήρα για ένα χρόνο, τότε που ξαναγράψαμε παλιά τραγούδια για το Comeblack το 2011, τη ζήτησα πίσω. Την έστειλαν στο στούντιο για να μπορώ να βρω τους αυθεντικούς ήχους.
Στα μισά των ’80s ως χαρακτηριστικό έβαλες τις διάσημες πλέων ταινίες στις κιθάρες σου.
Το 1979, έβαψα μόνος μου την πρώτη Explorer μου με σπρέι που αγόρασα από ένα κατάστημα. Στη συνέχεια στη Μινεάπολη, είδα μια Explorer’ 77 σε λευκό χρώμα, την οποία αγόρασα και χρησιμοποίησα ως δεύτερη κιθάρα. Αυτή ήταν η στιγμή που αποφάσισα να βάλω ταινία gaffer σε μια από αυτες, κάνοντας εκείνες τις λωρίδες.
Ήταν μια αυθόρμητη απόφαση και την αγάπησαν, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιαστή φωτισμού που μου είπε ότι μπορούσε να τη δει από μίλια μακριά. Αργότερα, βάφτηκε στο εργοστάσιο της Gibson και υπάρχει εκεί από τότε.
Το 1984, σου δόθηκε ένα από τα πρώτα όργανα που δημιουργήθηκαν στο κατάστημα Gashon Nashville Custom Shop.
Αυτό ισχύει επίσης. Δυστυχώς, το πούλησα σε έναν φίλο μου. Είναι ένα Firebird με δύο humbuckers και αστέρια, ήταν μία από τις πρώτες κιθάρες του Nashville, αφού μετακόμισαν το Custom Shop από το Kalamazoo το 1983. Δεν περίμενα να το ξέρετε αυτό, χαχα! Αυτό είναι εκπληκτικό, αλλά έχεις δίκιο … Ήταν στις αρχές του 1984 όταν ξεκίνησαν.
Μετά άρχισες να παίζεις κιθάρες Boris Dommenget, εξοπλισμένες με pickups Musclebucker.
Ναι, αναφέρεσαι στον Musclebucker, Ειλικρινά, ποτέ δεν έχω ακούσει μαγνήτες με τέτοια απόδοση και όλη τη σαφήνεια. Χρησιμοποιήσαμε σχετικά υψηλό gain, αλλά μπορείς να ακούσεις κάθε χορδή χωρίς θόρυβο. Μπορείς να ακούσεις όλες τις ατομικές αρμονίες – ήταν ένας εξαιρετικός μαγνήτης.
Οι κιθάρες Boris είναι πολύ προσεγμένες. Χρησιμοποιεί το καλύτερο ξύλο, ένα stock “maina mahogany που είναι πολύ παλιό (τέλη της δεκαετίας του ’50), και βερνίκι νατρίου, το οποίο είναι το κλειδί για αυτόν τον ήχο. Είναι το είδος της κυτταρίνης που τρίβει πολύ καλά στο ξύλο, οι δονήσεις που αισθάνεσαι είναι απεριόριστες, σε αντίθεση με μια πολυεστερική λάκα που Νιώθεις άβολα. Το Nitro είναι περισσότερο σαν πιτζάμες από μετάξι.
Να μην ξεχνάσω φυσικά και τη χρήση αυτών των εντυπωσιακών μοντέλων Anca. Έχεις χρησιμοποιήσει σίγουρα κάμποσες με την πάροδο των ετών …
Πραγματικά έχει πολύ καλά γραφικά. Σαν κιθάρα δεν είναι τόσο σπουδαία, αλλά φαίνεται φανταστική.Όντας ένας μεγάλος θαυμαστής του Hendrix, ξεκίνησα με μια Strat αλλά τότε μου αρέσει πάντα ο ήχος των Les Paul. Με την Explorer αισθάνθηκα καλύτερα, τόσο με το σχήμα όσο και με τον ήχο. Κάνω τα περισσότερα από τα overdubs στη μουσική μας και δεν μπορώ να έχω μόνο έναν ήχο όλη την ώρα.
Έχω σπουδαίες Strats, Teles, ακόμα και Les Pauls με P-90s από το 1955 που μπορεί να ακούγεται τόσο δυνατή! Στα πιο πρόσφατα άλμπουμ, γράφω την αριστερή πλευρά με το ’58 και τη δεξιά πλευρά με το ’59 που έχει Bigsby, αν και εξαρτάται από το τραγούδι.
Χρησιμοποιούσες Marshall και Soldano όλα αυτά τα χρόνια. Τι ψάχνεις σε έναν ενισχυτή.
Ψάχνω για σαφήνεια και δυναμη – πρέπει να έχουν αυτή την αντίδραση. Όταν έχεις πολύ gain, το percussiveness σβήνει. Θέλω την κιθάρα μου επιθετική και να είναι εκεί επί τόπου. Δεν θέλω να βγει ο ήχος μετά από χιλιοστά του δευτερολέπτου. Πρέπει να είναι γρήγορη, επομένως χρησιμοποιώ λιγότερα gain απ’οτι στο παρελθόν.
Αυτή τη στιγμή, χρησιμοποιώ τον εξαιρετικά ενισχυμένο ενισχυτή Skrydstrup, κατασκευασμένο από έναν Δανό ο οποίος κατασκευάζει custom για μας. Δουλεύει επίσης για τον David Gilmour, καθώς φτιάχνει και μικρούς ενισχυτές για τραγουδιστές και πολλά άλλα. Πάντα χρησιμοποιώ το Fender Tonemasters στο στούντιο, συν τον Marshalls, και έχω τον παλιό μου Soldanos όποτε τον χρειάζομαι.
Τα Tonemasters είναι πολύ δυνατά για τη σκηνή. Στο στούντιο δεν έχει σημασία. Νομίζω ότι είναι 140 watt, αλλά νιώθεις σαν να είναι 300 … απολύτως δολοφονικά. Η σαφήνεια και η διατήρηση χωρίς gain είναι όλα όσα χρειάζεσαι. Είναι δύσκολο να βρεις, παρεμπιπτόντως. Σταμάτησαν να φτιάχνονται στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αλλά έχω δύο από αυτούς!
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες επιρροές σου μεγαλώνοντας;
Έμαθα από όλους αυτούς τους ανθρώπους της μπλουζ από τη δεκαετία του ’60: ο Johnny Winter, ο Jimi Hendrix, ο Eric Clapton και ο Jeff Beck, αλλά είμαι και αυτοδίδακτος. Έχω ακούσει συναυλίες βιολιού που πήρα από τη συλλογή δίσκων του πατέρα μου, κομμάτια όπως το Concerto του Violin Felix Mendelssohn στο E minor, Op. 64.
Η περισσότερη κλασική μουσική δεν μου φάνηκε πιασάρικη, αλλά αυτό φάνηκε. Έμαθα το arpeggios, όπως θα το έπαιζε το βιολί, το οποίο με επηρέασε πολύ. Έτσι είμαι κλασσικά επηρεασμένος και bluesy.
Στη δεκαετία των ’70s, μου άρεσαν πολλοί άνθρωποι της τζαζ-ροκ όπως ο Allan Holdsworth, ο John McLaughlin, ο Al Di Meola – ήταν απολύτως διαφορετικά πράγματα που δεν μπορείς να ενσωματώσεις στους Scorpions, με την σχεδόν ποπ επαφή μας.
Αυτές οι ευαισθησίες ποπ θα μπορούσαν να είναι το μυστικό της διαρκούς επιτυχίας του Scorpions …
Παίζουμε ένα πολύ μελωδικό είδος ροκ – όταν ακούς τραγούδια όπως No one like you, μπορείς να ακούσεις πώς προέρχεται από τη μελωδία της κιθάρας. Στην Αμερική, το χρησιμοποίησαν για να προωθήσουν τις εμφανίσεις πριν φτάσουν στα φωνητικά, επειδή όλοι το αναγνωρίζουν. Όλα τα καλώδια και τα διακοσμητικά στοιχεία θα πρέπει να αποτελούν τη μελωδία του τραγουδιού, την ουσία της μουσικής.
Σκέφτομαι τα όργανα του τραγουδιού για τα σόλο μου. Δεν θέλω να είναι ένα γεμάτο … το οποίο μερικές φορές μπορεί να είναι δυστυχώς, χαχα! Τα σόλο σου δεν χρειάζεται να είναι εύκολα στην εκτέλεση, αλλά πρέπει να είναι ευχάριστα στο άκουσμα.
https://youtu.be/N1wxwv2dVAY
Μερικά τραγούδια είναι καλά για τα δάχτυλα αλλά δεν σημαίνουν τίποτε μετά από αυτό … Είναι σημαντικό να θυμάσε ότι ακόμη και τα γρήγορα μέρη πρέπει να έχουν μελωδία. Οι leads κιθαρίστες θα πρέπει να κάνουν το τραγούδι να συνεχιστεί και αν είναι δυνατόν, να ανεβάσουν λίγο τα πράγματα. Δεν λειτουργεί πάντα, αλλά μερικές φορές μπορεί.
Το Rock You Like a Hurricane είναι σίγουρα ένα σόλο που ανεβάζει τα πράγματα. Πώς το έγραψες αυτό;
Αυτό είναι ακριβώς το είδος της ανύψωσης εννοώ. Βρίσκομαι στο σπίτι με τον Tascam four-track recorder, έχω δουλέψει για την εισαγωγή και το outro, συμπεριλαμβανομένων των αρμονιών. Πάω στο Dierks Studios, στην Κολωνία όπου άρχισα να παίζω. Τη στιγμή που τελείωσα την αρμονία, όλοι το αγάπησαν. Ο παραγωγός είπε ότι ήταν σαν να έρχεται ο ήλιος.
Για να γράψεις ένα σόλο όπως αυτό, σκέψου μόνο το riff. Φαντάσου έναν κενό χώρο. Ξεκινώ πάντα από το τίποτα και τελειώνω με αρμονίες. Τότε, ένιωθα ότι όλοι προσπαθούσαν να βρουν νέους τρόπους να παίξουν κιθάρα. Σήμερα, δεν είναι τόσο εύκολο. Όλα έχουν παιχτεί – ακόμα και για τον εαυτό μου είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεθεί κάτι πραγματικά συναρπαστικό.
Ο Brian May, για παράδειγμα, ακολούθησε πάντα μια παρόμοια δημιουργική φιλοσοφία – αναζητώντας πάντα νέους τρόπους φράσης και ορχήστρα του Solo…
Μου αρέσουν οι κιθαρίστες με στυλ και γούστο – αυτός ήταν πάντα ο στόχος στο παίξιμο μου. Πάντα μου άρεσε ο Brian May παίζει και τονίζει. Κάθισαμε μαζί στα πρώτα Echo Awards, αμέσως μετά το θάνατο του Freddie. Ήρθε στην τραπέζι μας και οι δύο μας είπαμε ο ένας στον άλλο πόσο ωραίο βρήκαμε το παίξιμο ο ένας του άλλου.
Ήταν εκπληκτικό … συνεχίσαμε να μιλάμε και μου είπε πόσο νευρικός ήταν όταν ο Freddie ήρθε με το τραγούδι We Are The Champions. Είπε εκείνη την εποχή, «Freddie, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτό, θα μας πετάξουν πέτρες!» Ήταν ο ντροπαλός στο συγκρότημα, αλλά μαζί ήταν απίστευτοι. Ήταν μια υπέροχη πρώτη συνάντηση.
Τέλος, πότε θα βγάλετε νέο υλικό και πότε θα μπορέσουμε να το ακούσουμε;
Σύντομα, είμαι σίγουρος …
Ξεκινήσαμε στο τέλος του περασμένου χρόνου να μιλάμε με έναν παραγωγό με τον οποίο θα θέλαμε να συνεργαστούμε. Είχαμε μια συνάντηση τώρα, αλλά θα ήταν πολύ βιαστική, οπότε αναβλήθηκε.
Είμαστε απασχολημένοι μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, πηγαίνοντας από την Ευρώπη στη Νότια Αμερική, στη συνέχεια στη Ρωσία και σε άλλες χώρες … οπότε το σχέδιο είναι να γράψουμε το επόμενο άλμπουμ μας στις αρχές του 2020.
Matthias Jabs στο music radar.com
