Close
Οι Scorpions είναι, μακράν, η πιο επιτυχημένη Γερμανική ροκ μπάντα και μία από τις πιο επιτυχημένες όλων των εποχών, θεωρούνται οι εφευρέτες του Hard Rock και του Heavy Metal. Το πενταμελές συγκρότημα σχηματίστηκε το 1965 από τον κιθαρίστα Rudolf Schenker.
Για το 1965-1966 η σύνθεση ήταν:
Rudolf Schenker (κιθάρα, φωνητικά),
Wolfgang Dziony (τύμπανα, φωνητικά),
Joachim Kirchoff (μπάσο),
Karl Heinz Vollmer (κιθάρα) .
Οι Rudolf και Wolgang μοιράστηκαν τα φωνητικά, περίπου 2/3 για τον Rudolf και 1/3 για τον Wolfgang
Η σύνθεση του 1967 ήταν:
J.Kirchoff, KHVollmer,
Werner Hoyer (φωνητικά),
R.Schenker,
W.Dziony .
Ο Werner Hoyer, από το Αννόβερο, ήταν ο πρώτος τραγουδιστής. Ήταν στην μπάντα λιγότερο από ένα χρόνο.
Η σύνθεση του 1968:
Lothar Heimberg (μπάσο),
Wolfgang Dziony,
Rudolf Schenker,
Ulrich Worobiec,
Bernd Hegner (Lead κιθάρα).
Ο Bernd Hegner ήταν ο επόμενος τραγουδιστής μετά τον Werner Hoyer, επίσης έπαιζε κιθάρα.
Το 1968 η μπάντα αλλάζει και πλέον είναι:
W.Dziony,
R.Schenker, J
imi Hendric (φωνητικά),
L.Heimberg,
U.Worobiec .
Ο Gerd Andre με ψευδώνυμο Jimy Hendric είναι τραγουδιστής από το Βερολίνο. Πήρε αυτό το ψευδώνυμο επειδή έμοιαζε με το διάσημο κιθαρίστα.
Ήταν τραγουδιστής σε λίγες συναυλίες στο Βερολίνο. Δεν ήταν πλήρες μέλος των Scorpions.
Στην αρχή, ο Rudolf διαχειριζόταν τις υποθέσεις του συγκροτήματος, καθώς η διοίκηση όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, ήταν παράνομη στη Γερμανία.
Αυτός πιθανόν αναφέρεται ως ένας από τους λόγους που ο μπασίστας Francis Buchholz ήταν στη συνέχεια ο διευθυντής της μπάντας για χρόνια.
Στα τέλη του 1970, είχε πια έρθει ο καιρός για τον Rudolph Schenker να αποφασίσει που ήθελε να κινηθεί, κι έτσι υποσχέθηκε στον εαυτό του να μην ξαναπαίξει συνθέσεις άλλων, έφερε στο συγκρότημα τον μικρό του αδελφό Michael ο οποίος είχε γεννηθεί στο Saustadt της Δυτικής Γερμανίας στις 10 Ιανουαρίου του 1955, και σε πάρα πολύ μικρή ηλικία (12 χρονών) έγινε μέλος του πρώτου συγκροτήματος, που ήταν οι τοπικά γνωστοί Cry.
Μαζί του ο μικρός Michael έφερε τον τραγουδιστή των Cry, τον Klaus Meine, γεννημένο στα 1948, και έτσι γεννήθηκαν οι καινούριοι Scorpions.
Από το 1969 ως τον Αύγουστο του 1972, η μπάντα θα έχει τη μορφή:
Rudolph Schenker (κιθάρα),
Michael Schenker(κιθάρα),
Klaus Meine (φωνητικά),
Luthar Heimber (μπάσο) και
Wolfgang Dziony(drums).
H σύνθεση αυτή δεν ήταν σταθερή φυσικά, και δεν θα μπορούσε να είναι, μιας που οι Heimber και Dziony είχαν τάσεις προς το τζαζ ροκ/ fusion της εποχής, ενώ η καρδιά των υπολοίπων τριών βρισκόταν στο hard rock.
Τα πρώτα βήματα βρίσκουν τους Scorpions σε ένα ιδιωτικό στούντιο στο Osnabruck όπου το άλμπουμ δεν τελείωσε ποτέ.
Το συμβόλαιο ήταν το έπαθλο από ένα αγώνα που διεξήχθη στο Niedersachsen Halle του Ανόβερο, βέβαια οι Scorpions αποκλείστηκαν εκείνη τη νύχτα επειδή παίζανε πολύ δυνατά κερδίζοντας τη δεύτερη θέση, αλλά μερικές εβδομάδες αργότερα, το τηλέφωνο χτύπησε.
Το συγκρότημα που είχε κερδίσει διαλύθηκε και έτσι κέρδισαν το συμβόλαιο. Γεμάτοι ελπίδα και ενθουσιασμό, πήγαν σε αυτό το στούντιο στο Osnabruck. Όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμεναν σύντομα κατάλαβαν ότι αυτό το υποτιθέμενο στούντιο ήταν περισσότερο στούντιο ψυχαγωγίας και ότι το λεγόμενο συμβόλαιο δεν είχε αξία. Η εγγραφή που κάνανε εκεί θα μπορούσε να πεταχτεί στα σκουπίδια όμως πέτυχε ένα πράγμα,
Βγήκαν από εκεί και είπαν:
''Γαμώτο, τώρα θέλουμε πραγματικά να δούμε τι γίνεται σε ένα πραγματικό στούντιο!''
Στη συνέχεια οδήγησαν στο Αμβούργο και συναντήθηκαν με το Conny Plank στο Star Studio.
Έτσι οι εμβρυακού αυτοί Scorpions ηχογράφησαν μόνο ένα άλμπουμ στη Γερμανική εταιρία Brain/Metronome και σε παραγωγή του πασίγνωστου Conny Plank.
(Ο πρώτος παραγωγός Conny Plank είχε σχέδια για τη μπάντα, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγή του ονόματος σε Stalingrad όπως δήλωσε ο Klaus Meine το 2011.).
Το Φεβρουάριο του 1972 οι Scorpions κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο “Lonesome Crow”. Το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε μόνο στη Γερμανία αλλά το 1982, όταν οι Scorpions ήταν ήδη διάσημοι, επανακυκλοφόρησε στην Αγγλία και σε άλλες χώρες. Το “Lonesome Crow” έκανε ενθαρρυντικές πωλήσεις στη Γερμανία, πράγμα κάπως ασυνήθιστο για τοπικό συγκρότημα με στίχους σε γλώσσα άλλη από τη μητρική τους, και επιτέλους οι Scorpions είχαν κάποια θεμέλια πάνω στα οποία μπορούσαν να χτίσουν την καριέρα τους.
Άλλωστε, το 1972 έδωσαν 136 συναυλίες, πολλές απο αυτές ανοίγοντας show των Uriah Heep, Rory Gallagher, UFO, Chicken Shack κλπ.
Οι Scorpions όμως στην πραγματικότητα θα αλλάξουν ακόμα μια φορά και ο Αμερικανός drummer Joe Wyman θα είναι επίσης μέλος της μπάντας.
Αυτή είναι η σύνθεση Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 1972:
Ο Joe Wyman θυμάται :
Εδώ είναι μια σύντομη ιστορία μου. Ταξίδευα στην Ευρώπη, μια μέρα στη Γερμανία μπήκα σε ένα κατάστημα δίσκων, εκεί συναντήθηκα με τον ιδιοκτήτη που ήταν από την Αγγλία. Μιλήσαμε για λίγο και ανέφερα ότι θα ήθελα να βρω μια μπάντα στην Αγγλία για να παίξω drums και να βγάλω λεφτά για να μπορέσω να μείνω στην Ευρώπη.
Είπε ότι θα μπορούσα να βάλω αγγελία σε ένα μουσικό περιοδικό, με βοήθησε να γράψω την αγγελία για το περιοδικό Melody Maker Magazine.
Περίπου δύο εβδομάδες αργότερα, ο ίδιος (ο ιδιοκτήτης του καταστήματος δίσκων) ήρθε σε επαφή μαζί μου και είπε ότι υπήρχε μια μπάντα (Scorpions) που ενδιαφερόταν. Τους τηλεφώνησα και κανονίσαμε να συναντήσω το συγκρότημα στο Ανόβερο για μια ακρόαση.
Το συγκρότημα εκείνη τη στιγμή είχε τους Klaus, Rudolf, Michael Schenker και ένας μπασίστας που ονομάζεται Lolo.
Ο Michael, ήταν 16-17 ετών, ήταν ένας φοβερός κιθαρίστας και δίδασκε τον αδελφό του Rudolf πώς να παίζει τα σωστά κιθάρα. Τους εντυπωσίασα με τα drums μου και με προσέλαβαν αμέσως. Είχαν τελειώσει το πρώτο τους άλμπουμ και ήθελαν να προωθήσουν τη νέα τους μουσική σε όλη την Ευρώπη. Έμεινα στο διαμέρισμά του Rudolf, μέχρι βρω ένα δικό μου μέρος και έκανα πρόβες για να παίξουμε σε κλαμπ και συναυλίες κυρίως στη Γερμανία.
Ανοίξαμε κάποιες συναυλίες για μερικές γνωστές Αγγλικές μπάντες που είχαν έρθει. Όλα τα τραγούδια που κάναμε ήταν στα Αγγλικά, γι ‘αυτό και βοήθησα να προφέρω μερικούς από τους στίχους. Ήταν δύσκολο να ζω στη Γερμανία λόγω του ότι δεν γνώριζα τη γλώσσα και είχε κρύο!
Ο λόγος που δεν παρέμεινα στο συγκρότημα ήταν ότι δεν είχαν καθόλου χρήματα και δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν με πληρώσουν. Έτσι, όλα έτρεχαν από τα δικά μου χρήματα, έπρεπε να τους δώσω ένα τελεσίγραφο και είπα ότι ή θα με πληρώσετε ή θα αφήσω τη μπάντα.
Δεν ήταν χαρούμενοι γι’ αυτό και έκλεψαν τα drums μου για να με αναγκάσουν να συνεχίσω να παίζω.
Είχα μείνει χωρίς χρήματα, χωρίς drums και ένα θυμωμένο συγκρότημα, ευτυχώς είχα τους γονείς μου να μου στείλουν κάποια χρήματα και να πετάξω πίσω στις ΗΠΑ.
Υπάρχουν πολύ περισσότερα σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας, αλλά θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να τα γράψω.
Περίπου 12 χρόνια αργότερα μία μέρα άκουσα ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο και ήξερα αυτή τη φωνή! Ο Klaus έχει μοναδική φωνή.
Τους χρειάστηκαν 12 χρόνια και αρκετές αλλαγές στη μπάντα τους για να φτάσουν τελικά στις ΗΠΑ.
Απρίλιος του 2017
Έφυγε και τη θέση του drummer στους Scorpions πήρε ο Werner Lohr.
Στο πρώτο μισό του του ’73 το συγκρότημα είχε τη μορφή:
Το πρώτο show με τον Uli Roth θα πραγματοποιηθεί στην πόλη Vechta στα βόρεια του Ανόβερο στις 29 Ιουνίου 1973 ενώ στις 18 Αυγούστου 1973 παίξανε δύο τραγούδια σε μια τηλεοπτική εκπομπή που μεταδόθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1973 ένα εξ’ αυτών το This Is My Song όπου αποτυπώνεται η συμμετοχή του Jurgen Rosenthal στα drums.
Η σύνθεση αυτή, ομολογουμένως πολύ πιο ενδιαφέρουσα από αυτήν του Lonesome Crow, δε θα δυσκολευτεί να υπογράψει ένα συμβόλαιο με την RCA, το οποίο καρποφόρησε στα μέσα του 1974 με την κυκλοφορία του άλμπουμ “Fly To The Rainbow”.
Παρόλο που ο Jürgen Rosenthal συμμετείχε στην εγγραφή του Fly To The Rainbow έφυγε μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, πέντε μήνες πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ.
Στις 30 Ιουνίου 1974 στο Glocksee Club στο Ανόβερο είναι η τελευταία εμφάνιση με τον Jurgen Rosenthal.
Μετά τον Jürgen Rosenthal ο Doobie Fechter θα είναι ο αντικαταστάτης του για περίπου ένα χρόνο. Έπαιξε με τη μπάντα στη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία.
Ο Doobie εγκατέλειψε το συγκρότημα το 1975 για προσωπικούς λόγους (έφυγε λίγο πριν την ηχογράφηση του In Trance).
Στην πρώτη εμφάνιση της περιοδείας με τον Doobie Fechter στα drums στο ίδιο Stage βρισκόταν και ο Matthias Jabs με το πρώτο του συγκρότημα DEADLOCK στο live του Dusseldorf, Phillips Halle (20 Ιουνίου ’75).
Ο Rudy Lenners ήταν από το Βέλγιο και είχε δει την μπάντα να παίζει εκεί. Όταν έμαθε ότι κάνανε οντισιόν για την θέση του drummer άδραξε την ευκαιρία για ακρόαση. Όντας Βέλγος, ο Rudy Lenners μπόρεσε να επικοινωνήσει με την μπάντα μόνο στα αγγλικά μέχρι που έμαθε λίγα Γερμανικά.
Η αρχή τους βρίσκει κολλημένο γύρω από τη Γερμανία, παίζοντας με τους Edgar Broughton και Dr. Hook.
Μέρος της προσπάθειας αυτής ήταν και η πρώτη τους επίσκεψη στην Αγγλία, το Νοέμβριο του 1975, που απέσπασε πολύ καλές κριτικές, όπως και οι πρώτες τους εμφανίσεις στην Ελβετία, στη Γαλλία, και στην Αυστρία.
Η σύνθεση για το Fly To The Rainbow:
Το 1975 κυκλοφόρησε και το πρώτο album σε παραγωγή του Dieter Dierks, από το studio του στην Κολωνία, με τον οποίο οι Scorpions υπέγραψαν ένα συμβόλαιο δεκαετούς συνεργασίας.
Οι ίδιοι σήμερα λένε ότι έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου τους όλα αυτά τα χρόνια, κι ότι χωρίς τον Dieter Dierks, οι Scorpions δεν θα ήταν Scorpions.
Ήταν το “In Trance”, και οι Scorpions είχαν αρχίσει να γίνονται ένα αξιοσημείωτο όνομα στο χώρο του heavy metal, πράγμα που αποδείχθηκε από την περιοδεία τους, το Cavern Club στο Λίβερπουλ όπου έπαιζαν οι Beatles στην αρχή. Το Marquee στο Λονδίνο και μια ενθουσιαστική υποδοχή όταν άνοιξαν τις συναυλίες των Kiss στην πατρίδα τους τη Γερμανία.
Σε μερικές συναυλίες της άνοιξης του ’76 υπήρχαν ήδη τραγούδια από το επερχόμενο άλμπουμ τους Virgin Killer το οποίο κυκλοφόρησε πέντε μήνες αργότερα.
Τραγούδια τα οποία ο Klaus και ο Rudolf έγραφαν μέσα στα dressing rooms των club που παίζανε η μετά από το soundcheck.
Το1976 κυκλοφόρησε άλλο ένα album, το “Virgin Killer” που συνάντησε μεγάλες διαμαρτυρίες για το εξώφυλλο του, το οποίο τελικά αλλάχτηκε.
Ήταν φανερή η ανοδική πορεία των Scorpions, μια που κάθε album τους γινόταν πιο πετυχημένο από το προηγούμενο, το απέδειξαν μάλιστα με την θριαμβευτική τους εμφάνιση στο φεστιβάλ του Offenbur σαν headliners μπροστά σε 20.000 άτομα.
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας του Virgin Killer , ο Lenners μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο λόγω νευρικής κατάρρευσης, επειδή ο παραγωγός Dieter Dierks τον υποχρέωσε να παίξει επανειλημμένα το ίδιο κομμάτι .
Στις 5 Μαΐου 1977, ο Rudy Lenners έπαιξε την τελευταία του συναυλία με τους Scorpions εγκαταλείποντας τη μπάντα λόγω προβλημάτων υγείας.
Αμέσως μετά αντικαταστάθηκε από το Γερμανό Herman Rarebell, ο οποίος, αν και δεν είναι πολύ γνωστό, είχε παίξει με τους Steppenwolf και τους Cactus, πράγμα που εξηγεί το ότι ξέρει τα καλύτερα Αγγλικά από όλους και γράφει τους περισσότερους στίχους.
Περιέργως, οι Scorpions δε βρήκαν τον Rarebell στην πατρίδα τους, αλλά στο Λονδίνο όπου ζούσαν μόνιμα.
Ο Herman Rarebell θυμάται την είσοδό του στο συγκρότημα:
” Όσο καιρό έζησα στην Αγγλία δούλευα ως ντράμερ σε ένα στούντιο ηχογράφησης. Μία μέρα γνώρισα τον Michael Schenker και μου είπε ότι το συγκρότημα του αδελφού του έψαχνε για drumer, κανονίσαμε μια ακρόαση και μετά από μόλις μια εβδομάδα ο Rudolf με πληροφόρησε ότι η θέση ήταν δικιά μου, θυμάμαι επίσης την ακριβή ημερομηνία: 10 Μαΐου 1977.''
Αμέσως ηχογράφησαν το “Taken By Force”, που ήταν το καλύτερο album τους μέχρι τότε και ένα από τα καλύτερα albums της καριέρας τους, αλλά η επιτυχία στην Ευρώπη είχε αρχίσει και πάλι να αργοσβήνει. Αυτό οφειλόταν κατά κύριο λόγο στο ότι η εταιρία τους η RCA, δεν τους προωθούσε αρκετά αποτελεσματικά, κι έτσι οι Scorpions, πήραν ορισμένες αποφάσεις που θα δούμε αργότερα.
Στην Ιαπωνία όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι επισκέψεις τους εκεί είχαν απροσδόκητα μεγάλη επιτυχία και τον Απρίλιο του 1978, έδωσαν ορισμένες συναυλίες στο περίφημο Budokan Hall του Τόκιο που ηχογραφήθηκαν, με αποτέλεσμα το πρώτο live album τους.
Μετά την κυκλοφορία του ο Ulrich Roth δήλωσε ότι εγκαταλείπει το συγκρότημα γιατί δεν ήταν ικανοποιημένος από τη μουσική πορεία που ακολουθούσαν.
Στη συνέχεια, το 1978 εμφανίστηκε μια διαφήμιση στο Melody Maker:
Οι SCORPIONS αναζητούσαν έναν νέο κιθαρίστα.
Η οντισιόν έγινε στο Λονδίνο με 140 υποψήφιους μεταξύ αυτών τον Peter Tolson των Pretty Things και τον Paul Chapman των UFO πριν αποφασίσουν να πάρουν τον νεαρό Mathias Jabs από το Γερμανικό group Fargo.
Ο οποίος πρόλαβε να παίξει μαζί τους κάποια live (26/08/1978 – 03/09/1978 – 26/12/1978).
Ο Rudolf Schenker θυμάται τον Matthias Jabs από την εποχή που έπαιζε με τους Lady και Fargo. Ήταν φίλος του από το Αννόβερο, τον ήξερε σαν άνθρωπο και ήξερε το παίξιμο του.
«Με πήρε τηλέφωνο μέσα στη νύχτα λέγοντας μου ότι ήθελε να παίξουμε μαζί. Τότε δεν ήξερα ότι ο Uli Jon Roth είχε φύγει από το συγκρότημα. Κάναμε το session κι όλα πήγαν καλά. Γράψαμε στο studio του Dieter Dierks κι ως τότε δεν είχα ποτέ ηχογραφήσει σε τέτοιο επίπεδο επαγγελματισμού» λέει ο Jabs.
Εκείνο το διάστημα ο Michael Schenker εγκαταλείπει τους UFO και ζητά να επιστρέψει. Από τη μία πλευρά μόλις έχουν προσλάβει τον Jabs από την άλλη ο χαρισματικός Michael Schenker, αδελφός του Rudolf και φίλος του Klaus Meine, ζητά να επιστρέψει!!!
Βρέθηκε η σολομώντεια λύση κρατώντας και τους 2! Ο μεν Schenker παίζει στο άλμπουμ Lovedrive τα τραγούδια Coast to Coast, Lovedrive και Another piece of meat ενώ ο Jabs παίζει στα υπόλοιπα. Στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ και του cd αναγράφεται μόνο το όνομα του Jabs ενώ στα ένθετα αναφέρεται κι αυτό του Schenker ενω συνολικά στο Lovedrive παίζουν 3 κιθαρίστες (μαζί με τον Rudolf).
Έτσι στις αρχές του 1979 κυκλοφόρησε το “Lovedrive”, το πρώτο album των Scorpions για την EMI.
Μόλις το άλμπουμ κυκλοφόρησε, αμέσως φάνηκε ότι θα ήταν το εμπορικότερο, έως εκείνη τη στιγμή για το συγκρότημα (Νο55 στην Αμερική κανένα παλαιότερο άλμπουμ τους δεν είχε μπει στο αμερικάνικο chart).
To εξώφυλλο επιμελήθηκε η Hipgnosis του Storm Thorgerson αλλά στην Αμερική κυκλοφόρησε με διαφορετικό εξώφυλλο γιατί λογοκρίθηκε!
Το συγκρότημα με τη φόρα των καλών καινούργιων τραγουδιών του ετοιμάζεται για περιοδεία αλλά χωρίς τον Jabs αφού ο Michael Schenker έχει επιστρέψει.
Ο Jabs “χάνεται» στο εξοχικό σπίτι της κοπέλα του, στο νησί Spiekerboog, στη Βόρεια θάλασσα, όμως ο Michael Schenker αποφασίζει ότι δεν του ταιριάζουν οι Scorpions και θέλει να φύγει στο μέσο της περιοδείας.
Απεγνωσμένα ο Rudolf αρχίζει να ψάχνει τον Jabs. Από την οικογένεια του μαθαίνουν για τις ρομαντικές διακοπές του στη Βόρεια θάλασσα, βρίσκουν το τηλέφωνο του πατέρα της κοπέλας του που με τη σειρά του τούς λέει που βρίσκονται.
Αλλά μιλάμε για το 1980, μια εποχή που τα κινητά δεν υπήρχαν ούτε σε σκέψη και το εξοχικό σπίτι στο νησί Spiekerboog δεν έχει ούτε καν τηλέφωνο.
Ο Meine καλεί το τοπικό αστυνομικό τμήμα όπου τον ενημερώνουν ότι τον ψάχνουν. Για να κερδίσουν χρόνο οι Scorpions ναυλώνουν ελικόπτερο που πετά και φέρνει από το νησί τον Jabs πίσω στον πολιτισμό για να πάρει μέρος στην περιοδεία.
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, απηυδισμένοι από την συμπεριφορά τoυ Michael Schenker κάνουν πρόταση στον Jabs να γίνει μόνιμο μέλος.
Με το συγκρότημα να έχει τη μορφή :
Από τότε, από το 1980 έως και σήμερα 41 χρόνια μετά ο Jabs μαζί με τους Meine και Rudolf Schenker αποτελεί τον σκληρό πυρήνα των Scorpions.
Το “Lovedrive” ξαναζωντάνεψε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου για τους Scorpions, και ειδικά της Αμερικής, όπου περιόδευσαν σαν support των Rainbow με τρομερή επιτυχία που έστειλε το album απευθείας στα charts για τριάντα εβδομάδες.
Το υλικό του “Lovedrive” ήταν πολύ πιο μελωδικό και καθαρό από προηγούμενα albums, και οι μπαλάντες “Always Somewhere” και “Holiday” τους έκαναν γνωστούς σε ένα κοινό διαφορετικό από αυτό του heavy metal, μια που παίχτηκαν κατά κόρον στο ραδιόφωνο.
Το επόμενο album κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1980, με τον τίτλο “Animal Magnetism” και σταθεροποιεί την παγκόσμια επιτυχία των Scorpions, με αποκορύφωμα μια θριαμβευτική εμφάνιση στο πρώτο festival Monsters Of Rock του Castle Donington στις 16 Αυγούστου του 1980.
Όλοι περίμεναν για το 1981 άλλο ένα album που θα τους έστελνε πιο ψηλά, αλλά η μοίρα δεν το θέλησε :
Ο Klaus Meine έβγαλε πολύποδες στις φωνητικές του χορδές, και έκανε εγχείρισε για να τους βγάλει, η εγχείρηση παρουσίασε επιπλοκές και οι γιατροί εξέφρασαν φόβους ότι μπορεί να μην τραγουδήσει ξανά.
Ο Dr. Kürsten ένας ειδικός που επέβλεπε μεγάλους τραγουδιστές της όπερας από την Βιέννη ήταν ο γιατρός που βοήθησε τον Klaus να ξανά φτιάξει την φωνή του χρησιμοποιώντας μία συσκευή με ηλεκτρόδια.
Οι Scorpions όμως αποφάσισαν να συνεχίσουν να δουλεύουν σε ένα νέο album με άλλο τραγουδιστή, μέχρι να μαθευτεί στα σίγουρα από τους ειδικούς αν ο Meine θα έχανε τη φωνή του ή όχι.
Έτσι, προσέλαβαν τον Don Dokken από τους Dokken, οι οποίοι το 1981 είχαν ηχογραφήσει το πρώτο τους album. Το album τελείωσε και ο Dokken θα γινόταν μόνιμος τραγουδιστής του group, όταν επιτέλους ο Meine ξαναβρήκε τη φωνή του και γύρισε στο συγκρότημα.
Ηχογράφησε όλα τα φωνητικά στο album και αμέσως στις αρχές του 1982, το τελικό προϊόν κυκλοφόρησε.
Στο μεταξύ ο Herman Rarebell ηχογράφησε ένα solo album, που βγήκε από την EMI, αλλά ξανά ηχογραφήθηκε μερικά το 1985.
Όχι μόνο ο Meine δεν έχασε τη φωνή του, όχι μόνο οι Scorpions δεν βλάφτηκαν από αυτήν τη διακοπή, αλλά αν μη τι άλλο, ξαναγύρισαν ισχυρότεροι.
Το “Blackout”,όπως λεγόταν το νέο album, έγινε σχεδόν αμέσως πλατινένιο στις ΗΠΑ, και αυτό φάνηκε παίζοντας στο US-Festival του 83 μπροστά σε 350,000 κόσμο κάτω από τους Van Halen το ποιο μεγάλο Αμερικάνικο συγκρότημα εκείνη την εποχή.
Αυτή η εποχή είναι και η απαρχή της διάσημης πλέων πυραμίδας
Οι Van Halen τους απαγορεύουν να χρησιμοποιήσουν ειδικά εφέ στη σκηνή όμως οι Scorpions δεν παραιτήθηκαν σκέφτηκαν κάτι ποιο δημιουργικό, σκέφτηκαν να φέρουν τα ειδικά εφέ όχι στη σκηνή αλλά έξω από αυτή.
Ο Άγγλος tour manager εκείνη την περίοδο κάλεσε στον στρατό, οι οποίοι ήταν οπαδοί των Scorpions και έφερε πέντε μαχητικά αεροσκάφη για μία από τις καλύτερες εισαγωγές συγκροτήματος on stage.
Την επόμενη μέρα όλοι μιλούσαν για το ότι οι Scorpions είχαν κλέψει την παράσταση από όλες τις άλλες μπάντες.
Το μεγαλύτερο μέρος του 1983 πέρασε με τους Scorpions στο studio, αλλά αυτό δεν οφειλόταν μόνο στο ότι ηχογραφούσαν το album. Βλέπετε, ο Herman Rarebell, που άλλωστε περνούσε πολύ καιρό μακριά από το συγκρότημα, ήθελε να κάνει κάποια δικιά του προσπάθεια, ενώ ο Francis Buchholz είχε κουραστεί από τις αδιάκοπες περιοδείες.
Σιγά σιγά κυκλοφόρησε η φήμη ότι αυτοί οι δύο είχαν εγκαταλείψει το συγκρότημα, κι ότι τις θέσεις τους τις πήραν αντίστοιχα ο Boddy Rondinelli και ο Jimmy Bain, και οι δυο “παιδιά” του Ritchie Blackmore.
Εν μέρει, οι φήμες ήταν αληθινές. Κι αυτό γιατί οι υπόλοιποι τρεις ήθελαν να δείξουν στους Rarebell και Buchholz ότι ήταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν, ειδικά τώρα που η επιτυχία είχε γίνει δικιά τους, έτσι πήραν τον Rondinelli και τον Bain σε βάση session μουσικών για να ηχογραφήσουν το album, σε περίπτωση που οι άλλοι δύο δε ξαναγύριζαν.
Πράγματι, οι δύο … ταραξίες επέστρεψαν, έσβησαν στην ηχογράφηση τα μέρη που είχαν κάνει οι Bain / Rondinelli και έγραψαν δικά τους.
Το τελικό αποτέλεσμα κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1984 με τίτλο “Love At First Sting”, και ένα καταπληκτικό εξώφυλλο. Η ηχογράφηση του album είχε διακοπεί μόνο δυο φορές, από μια εμφάνιση στο festival του Dortmund το Δεκέμβριο, και μια συναυλία μπροστά σε 350.000 κόσμο στο U.S. Festival στο San Bernardino του Los Angeles, που ήταν η μεγαλύτερη στιγμή στην μέχρι τότε καριέρα τους.
Η περιοδεία για την προώθηση του album άρχισε τον Ιανουάριο του 1984 από την Αγγλία και την Ευρώπη, και συνεχίστηκε στις ΗΠΑ, όπου οι Scorpions ήταν το μοναδικό συγκρότημα εκείνους τους μήνες που κατάφερε να κάνει όλες τις συναυλίες του sold out, κι αυτό σήμαινε πολλά, μια που εκείνη την εποχή γίνονταν περιοδείες των Kiss με support τους Bon Jovi, των Dio με support τους Queensryche και των Iron Maiden με support τους Mothley Crue.
Η εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο είναι λογική, αν σκεφτεί κανείς πόσο συναρπαστικοί είναι οι Scorpions στη σκηνή, δείχνοντας μια δύναμη, έναν ενθουσιασμό και μια ενεργητικότητα που δύσκολα μπορεί κανείς να υποψιαστεί από τους δίσκους τους.
Η περιοδεία έκλεισε μετά από δεκατρείς μήνες, επισκέψεις στην Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική, Αυστραλία, Ιαπωνία, Άπω Ανατολή, αλλά ακόμα και μετά το τέλος της, οι Scorpions εξακολουθούσαν να είναι σε ζήτηση.
Έτσι, έπαιξαν στο γιγάντιο festival του Knebworth στην Αγγλία στις 22 Ιουνίου 1985 σαν δεύτερο όνομα κάτω από τους Deep Purple, σε άλλο ένα τεράστιο υπαίθριο live στη Μαλαισία και τον Αύγουστο εμφανίστηκαν στο Texas Jam, μπροστά σε 80.000 άτομα και πάλι σαν προσκεκλημένου των Deep Purple.
Το διπλό άλμπουμ του 1985 World Wide Live , αντίστοιχο με το Τόκιο Tapes του 1978 παρουσίαζε τεκμηριωμένα τους πιο πρόσφατους διεθνείς θριάμβους του συγκροτήματος.
Συνολικά η διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας Love At First Sting κράτησε από τις 23 Ιανουαρίου 1984 έως τις 5 Σεπτεμβρίου 1986.
Κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών της περιοδείας το συγκρότημα παρουσιάστηκε σε πάνω από 170 συναυλίες, μπροστά σε από πάνω από 2,2 εκατομμύρια οπαδούς, έπαιξαν στο Rock In Rio festival στο Barra da Tijua του Rio de Janeiro το 1985.
Η μπάντα διένυσε σχεδόν 80.000 χιλιόμετρα, και μετέφερε ηχητικό εξοπλισμό ζυγίζοντας 48 τόνους, σε πέντε αρθρωτά φορτηγά.
Το πλήρωμα των Scorpions απαρτιζόταν από 64 άντρες και γυναίκες, μεταξύ των οποίων οι γονείς, οι σκηνοθέτες, οι τεχνικοί, οι οδηγοί λεωφορείων, οι μαγείροι κ.λπ.
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας είχαν βγει πάνω από 500.000 αφίσες και οι μουσικοί υπέμειναν υπομονετικά πάνω από 1000 συνεντεύξεις τύπου, ραδιοφώνου και τηλεόρασης .
Μέχρι τη στιγμή που ο θίασος επέστρεψε στο σπίτι του το 1985, ο drumer Herman Rarebell είχε αλλάξει περίπου 1000 drum stick, ενώ ο Rudolf Schenker, ο Matthias Jabs και ο Francis Buchholz είχαν περάσει από 10.000 χορδές κιθάρας και μπάσων.
Το Rock in Rio ήταν ένα φανταστικό θυμάται ο Rarebell.
"Αν πας στο Youtube και βάλεις Herman rarebell, υπάρχει ένα Drum σόλο από το Rock In Rio. Με τους 400.000 ανθρώπους να χτυπούν παλαμάκια.
Είναι το καλύτερο Drum σόλο μου.
Και το εννοώ μην ξεχνάς ένα πράγμα, όταν εμείς φτάσαμε στο Ρίο, ήταν 5 Ιανουαρίου και η συναυλία ήταν στις 19. Είχαμε δύο εβδομάδες μπροστά μας και νομίζω ότι το μόνο που κάναμε πραγματικά ήταν
F@ck, sleep και party…
Ήμουν στα χωρίσματα τότε ... Ήμουν στο ίδιο ξενοδοχείο στην παραλία της Κοπακαμπάνα με τον Roger Taylor από τους Queen και τον Chris Squire από τους Yes.
Οι άλλοι, όλοι ήταν οικογενειάρχες άνθρωποι είχαν διαφορετικό ξενοδοχείο σε μια άλλη παραλία κατάλαβες;
Η Βραζιλία ήταν απλώς σκέτη τρέλα.
Θέλω να πω, εκείνες τις μέρες μην ξεχνάτε, ο Ozzy, οι Queen, οι AC / DC, οι Scorpions, οι Yes και ο Rod Stewart ήταν στο lineup- πρέπει να πω περισσότερα;
Ήταν ένα υπέροχο φεστιβάλ ".
Το συγκρότημα ξεκίνησε το Tour τους στο Ηνωμένο Βασίλειο (Μπέρμιγχαμ, Αγγλία, Odeon) με περίπου 180 σταθμούς !!!
Οι Scorpions ήταν στην κορυφή εκείνη την περίοδο.
Ίσως η πιο δημοφιλής σκληρή μπάντα στον κόσμο.
Ήταν Headliners σε όλα τα φεστιβάλ και περιόδευαν σε όλο τον κόσμο.
European leg:
Επόμενη στάση Γαλλία.
Εκείνο τον Φεβρουάριο, οι φορτηγατζήδες κάνανε απεργία και είχαν κόψει την κυκλοφορία σε όλους τους δρόμους.
Με τους δημοσιογράφους να μένουν έκπληκτοι ενώ αναφέρουν στα τοπικά κανάλια..
"Στη Γαλλία μόνο τα φορτηγά των Scorpions ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη",
Τίποτα δεν μπορούσε να τους σταματήσει.
Οι Scorpions ήταν το πρώτο συγκρότημα που έπαιξε στο Palais Omnisport Bercy το οποίο εγκαινιάστηκε στις 20/02/1984.
Η συναυλία ήταν sold out με τον Klaus κάποια στιγμή να ζητάει από το κοινό να ηρεμήσει γιατί η σκηνή έτρεμε από την πίεσης των ανθρώπων σε αυτό.
Σύμφωνα με τα λόγια του διάσημου δημοσιογράφου από το Ηνωμένο Βασιλείο, Malcom Dome, ειναι πώς οι Scorpions μπορούσαν να κάνουν τα πάντα και παντού αυτά τα δύο χρόνια. Στις 31 Αυγούστου 1985 στο Oakland Coliseum Stadium στην Καλιφόρνια, το 13ο ετήσιο φεστιβάλ Day On The Green πλησιάζει στο αποκορύφωμά του. Έχουμε ήδη δει Victory, Yngwie Malmsteen, Metallica, Y&T και Ratt. Τώρα όλοι περιμένουν τους Headliners Scorpions. Στα παρασκήνια, οι Metallica έχουν απλωθεί σε ένα τραπέζι. Ο μπασίστας τους Cliff Burton μιλάει φιλικά για τους Lynyrd Skynyrd, όταν ... "Έλα να δεις αυτό!
Ο ντράμερ των Metallica Lars Ulrich σηκώνεται με το στόμα του ανοιχτό. Και δεν είναι περίεργο. Οι Scorpions μόλις βγήκαν από το καμαρίνι τους και μπήκαν σε δύο λιμουζίνες που ήταν σταματημένες ακριβώς απέξω για να τους οδηγήσουν στη σκηνή για μια απόσταση ας πούμε περίπου 50 μέτρα. Όλοι ήταν καθισμένοι στο τραπέζι με τους Metallica να σηκώνονται και να συμφωνούν με τον Lars ότι το θέαμα ήταν γελοίο.
"Γεια σου, φίλε!" φωνάζει ο frontman James Hetfield προς την κατεύθυνση των Γερμανών rockers.
"Χάσατε τα πόδια σας;!" "Έτσι πρέπει να κάνουν οι ροκ σταρ;" ρωτά έναν ο Ulrich. Στρέφεται προς τον Malcom Dome και λέει: "Αν κάνουμε ποτέ κάτι τέτοιο, ρίξτε μας κλοτσιά στον πισινό, εντάξει;" Είναι μια παράλογη κατάσταση.Η λιμουζίνα είναι πιθανώς μεγαλύτερα από την απόσταση από τη σκηνή.
Η κίνηση διαρκεί ίσως 15 δευτερόλεπτα. Την επόμενη μέρα ο Malcom Dome συναντά τους Rudy Schenker, Klaus Meine και Herman Rarebell από τους Scorpions για συνέντευξη.
Δεν μπορώ παρά να ρωτήσω τι στο διάολο ήταν η περίφημη λιμουζίνα.
"Είμαστε επικεφαλής, σωστά;" ξεκινά ο Schenker με σοβαρό τόνο. «Πρέπει να ενεργήσουμε σαν headliners. Τι περιμένες να κάνουμε, να περπατήσουμε; Αυτό είναι για συγκροτήματα support. Αυτό κάναμε και εμείς όταν ήμασταν support. Τώρα είμαστε η τελευταία μπάντα της ημέρας. Οι οπαδοί περιμένουν να φτάσουμε με στυλ".
"Όμως οι οπαδοί δεν σας είδαν". Διαμαρτύρομαι "Μόνο άνθρωποι στα παρασκήνια. Και όλοι γέλασαν".
"Αλήθεια; Γέλάν με εμάς;" λέει ο Meine σοκαρισμένος. "Αλλά γιατί γελούσαν; Δεν φερθήκαμε άσχημα σε κανέναν. Αντιμετωπίσαμε όλες τις μπάντες στο σεβασμό και γελούν ..."
"Έχει νόημα", παραδέχεται ο Rarebell, αγωνιζόμενος να μην γελάσει. "Έλα, παιδιά, θα γελούσα αν είχα δει ακόμη και τους Led Zeppelin να κάνουν αυτό που κάναμε".
Λοιπόν, ποια ήταν η ιδέα; «Ρωτήστε τον διευθυντή της περιοδείας μας. Είναι Άγγλος, οπότε ίσως αποφάσισε να βγάλει τα μάτια από τους Γερμανούς. Εσείς οι Άγγλοι το κάνετε πάντα, χα!» άρα αυτό είναι.
Η θεαματική παράσταση των Scorpions εκείνη την ημέρα παραλίγο να επισκιαστεί από μια βόλτα 50 μέτρων με λιμουζίνα από το καμαρίνι τους στη σκηνή.
Με το καλύτερο σχόλιο για το τέλος μουρμούρισε ο Cliff Burton αφού οι Scorpions είχαν τελειώσει το live τους ρωτήθηκε για το περιστατικό και απάντησε αυτολεξεί:
"Να σου πω τι. Άφησε το στον Lars και θα κάνει πολύ χειρότερα πράγματα σε μερικά χρόνια. Μιλάω πολύ σοβαρά. Προφανώς ζηλεύει ". (σ.σ: Και που να ξέρες Clif)
