loader image

Band members

The Band Now

HISTORY

Οι Scorpions είναι, μακράν, η πιο επιτυχημένη Γερμανική ροκ μπάντα και μία από τις πιο επιτυχημένες όλων των εποχών, θεωρούνται οι εφευρέτες του Hard Rock και του Heavy Metal. Το πενταμελές συγκρότημα σχηματίστηκε το 1965 από τον κιθαρίστα Rudolf Schenker.

1965
Η δημιουργία – Τα πρώτα χρόνια (1965 -1970)

Το 1965 ο Rudolph σχημάτισε ένα συγκρότημα με τους Wolfgang Dziony (drums), Achim Kircoff (bass) και Karl Heinz Vollmer (guitar), και τους ονόμασε Scorpions.

Ο Rudolf λέει ότι είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί το όνομα The Scorpions το 1965. Όπως οι Beatles και το πρώτο συγκρότημα του Alice Cooper The Earwigs and then Spiders.

Άλλες αιτιολογίες για το όνομα από τον Rudolf έχουν να κάνουν  με το γεγονός ότι στη Γερμανική γλώσσα η μόνη διαφορά είναι ότι θα υπήρχε ένα “k” στη θέση του “c”, και ότι η ουρά του σκορπιού είναι σαν τη βελόνα σε ένα πικάπ.

Για το σχήμα αυτό λίγα πράγματα  είναι γνωστά. Οι στίχοι τους ήταν στα Γερμανικά, και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έπαιζαν συνεχώς στη Γερμανία, όπου υπήρχαν πολλές Αμερικάνικες βάσεις. Όταν έπαιζαν στις βάσεις αυτές, μπροστά σε ένα ακροατήριο εξολοκλήρου αμερικανικό, έπαιζαν διασκευές κομματιών της εποχής, οι οποίες όσο περνούσαν τα χρόνια παρουσίαζαν μια μετάβαση από την ποπ μουσική της δεκαετίας προς πιο σκληρές, ροκ συνθέσεις.

Μάιος του 1965 Zentralkino Sarstedt: Ο τόπος όπου ξεκίνησαν τα πάντα.

Wolfgang Dziony: Mία από τις πρώτες συναυλίες ήταν στο Hildesheim όπου παίξαμε μόνο τρία τραγούδια, το θυμάμαι σαν να ήταν χθες γιατί – το πρώτο τραγούδι ήταν το dizzy miss lizzy  από τον Chuck Berry και αργότερα  cover από τους Beatles.Το τραγούδι ξεκίνησε με 8 νότες στην κιθάρα, στο πρώτο χτύπημα το πιατίνι έπεσε στο πάτωμα γιατί δεν είχε παξιμάδι και έτσι το τραγούδι διακόπηκε. Το τραγούδι ξανά ξεκίνησε και χτυπώντας πάλι το πιατίνι ξανά έπεσε στο πάτωμα με αποτέλεσμα το τραγούδι να διακοπεί ξανά. Ξεκινώντας το τραγούδι για τρίτη φορά το πιατίνι παρέμεινε στη θέση του κ έτσι καταφέραμε να ολοκληρώσουμε το τραγούδι.

Wolfgang Dziony: Παίξαμε τρεις φορές στο Jaguar Club την πρώτη ως support group στους Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Tich, τη δεύτερη ως support group στους easybeats και την Τρίτη φορά ως support group για το Γερμανικό συγκρότημα Rivets.

1965-1966

Για το 1965-1966 η σύνθεση ήταν:

Rudolf Schenker (κιθάρα, φωνητικά),
Wolfgang Dziony (τύμπανα, φωνητικά),
Joachim Kirchoff (μπάσο),
Karl Heinz Vollmer (κιθάρα) .

Οι Rudolf και Wolgang μοιράστηκαν τα φωνητικά, περίπου 2/3 για τον Rudolf και 1/3 για τον Wolfgang

 

1967

Η σύνθεση του 1967 ήταν:

J.Kirchoff, KHVollmer,
Werner Hoyer (φωνητικά),
R.Schenker,
W.Dziony .

Ο Werner Hoyer, από το Αννόβερο, ήταν ο πρώτος τραγουδιστής. Ήταν στην μπάντα λιγότερο από ένα χρόνο.

1968

Η σύνθεση του 1968:

Lothar Heimberg (μπάσο),
Wolfgang Dziony,
Rudolf Schenker,
Ulrich Worobiec,
Bernd Hegner (Lead κιθάρα).

Ο Bernd Hegner ήταν ο επόμενος τραγουδιστής μετά τον Werner Hoyer, επίσης έπαιζε κιθάρα.

Το 1968 η μπάντα αλλάζει και πλέον είναι:

W.Dziony,
R.Schenker, J
imi Hendric (φωνητικά),
L.Heimberg,
U.Worobiec .

Ο Gerd Andre με ψευδώνυμο Jimy Hendric είναι τραγουδιστής από το Βερολίνο. Πήρε αυτό το ψευδώνυμο επειδή έμοιαζε με το διάσημο  κιθαρίστα. 

Ήταν τραγουδιστής σε λίγες συναυλίες στο Βερολίνο. Δεν ήταν πλήρες μέλος των Scorpions.

Στην αρχή, ο Rudolf διαχειριζόταν  τις υποθέσεις του συγκροτήματος, καθώς η διοίκηση όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, ήταν παράνομη στη Γερμανία.

Αυτός πιθανόν αναφέρεται ως ένας από τους λόγους που ο μπασίστας Francis Buchholz ήταν στη συνέχεια ο διευθυντής της μπάντας για χρόνια.

1970
Ο ερχομός του Klaus Meine και του Michael Schenker

Στα τέλη του 1970, είχε πια έρθει ο καιρός για τον Rudolph Schenker να αποφασίσει που ήθελε να κινηθεί, κι έτσι υποσχέθηκε στον εαυτό του να μην ξαναπαίξει συνθέσεις άλλων, έφερε στο συγκρότημα τον μικρό του αδελφό Michael ο οποίος είχε γεννηθεί στο Saustadt της Δυτικής Γερμανίας στις 10 Ιανουαρίου του 1955, και σε πάρα πολύ μικρή ηλικία (12 χρονών) έγινε μέλος του πρώτου συγκροτήματος, που ήταν οι τοπικά γνωστοί Cry.

Μαζί του ο μικρός Michael έφερε τον τραγουδιστή των Cry, τον Klaus Meine, γεννημένο στα 1948, και έτσι γεννήθηκαν οι καινούριοι Scorpions.

Από το 1969  ως τον Αύγουστο του 1972, η μπάντα θα έχει τη μορφή:

Rudolph Schenker (κιθάρα),

Michael Schenker(κιθάρα),

Klaus Meine (φωνητικά),

Luthar Heimber (μπάσο) και

Wolfgang Dziony(drums).

H σύνθεση αυτή δεν ήταν σταθερή φυσικά, και δεν θα μπορούσε να είναι, μιας που οι Heimber και Dziony είχαν τάσεις προς το τζαζ ροκ/ fusion της εποχής, ενώ η καρδιά των υπολοίπων τριών βρισκόταν στο hard rock.

Τα πρώτα βήματα βρίσκουν τους Scorpions σε ένα ιδιωτικό στούντιο στο Osnabruck όπου το άλμπουμ δεν τελείωσε ποτέ.

Το συμβόλαιο ήταν το έπαθλο από ένα αγώνα που διεξήχθη στο Niedersachsen Halle του Ανόβερο, βέβαια οι Scorpions  αποκλείστηκαν εκείνη τη νύχτα επειδή παίζανε πολύ δυνατά κερδίζοντας τη δεύτερη θέση, αλλά μερικές εβδομάδες αργότερα, το τηλέφωνο χτύπησε.

Το συγκρότημα που είχε κερδίσει διαλύθηκε και έτσι κέρδισαν το συμβόλαιο. Γεμάτοι ελπίδα και ενθουσιασμό, πήγαν σε αυτό το στούντιο στο Osnabruck. Όμως τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμεναν σύντομα κατάλαβαν ότι αυτό το υποτιθέμενο στούντιο ήταν περισσότερο στούντιο ψυχαγωγίας και ότι το λεγόμενο συμβόλαιο δεν είχε αξία. Η εγγραφή που κάνανε εκεί θα μπορούσε να πεταχτεί στα σκουπίδια όμως πέτυχε ένα πράγμα,

Βγήκαν από εκεί και είπαν:

''Γαμώτο, τώρα θέλουμε πραγματικά να δούμε τι γίνεται σε ένα πραγματικό στούντιο!''

Στη συνέχεια οδήγησαν στο Αμβούργο και συναντήθηκαν με το Conny Plank στο Star Studio.

Έτσι οι εμβρυακού αυτοί Scorpions ηχογράφησαν μόνο ένα άλμπουμ στη Γερμανική εταιρία Brain/Metronome και σε παραγωγή του πασίγνωστου Conny Plank.

(Ο πρώτος παραγωγός Conny Plank είχε σχέδια για τη μπάντα, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγή του ονόματος σε Stalingrad όπως δήλωσε ο Klaus Meine  το 2011.).

1972
Album Lonesome Crow

Το Φεβρουάριο του 1972 οι Scorpions κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο “Lonesome Crow”. Το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε μόνο στη Γερμανία αλλά το 1982, όταν οι Scorpions ήταν ήδη διάσημοι, επανακυκλοφόρησε στην Αγγλία και σε άλλες χώρες. Το “Lonesome Crow” έκανε ενθαρρυντικές πωλήσεις στη Γερμανία, πράγμα κάπως ασυνήθιστο για τοπικό συγκρότημα με στίχους σε γλώσσα άλλη από τη μητρική τους, και επιτέλους οι Scorpions είχαν κάποια θεμέλια πάνω στα οποία μπορούσαν να χτίσουν την καριέρα τους.

Άλλωστε, το 1972 έδωσαν 136 συναυλίες, πολλές απο αυτές ανοίγοντας show των Uriah Heep, Rory Gallagher, UFO, Chicken Shack κλπ.

 

Οι Scorpions όμως στην πραγματικότητα θα αλλάξουν ακόμα μια φορά και ο Αμερικανός drummer Joe Wyman θα είναι επίσης μέλος της μπάντας.

Joe Wyman Year

Αυτή είναι η σύνθεση Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 1972:

  • L. Heimberg,
  • Joe Wyman (νέος ντράμερ),
  • M.Schenker,
  • R.Schenker,
  • K.Meine

Ο Joe Wyman θυμάται :

Εδώ είναι μια σύντομη ιστορία μου. Ταξίδευα στην Ευρώπη, μια μέρα στη Γερμανία μπήκα σε ένα κατάστημα δίσκων, εκεί συναντήθηκα με τον ιδιοκτήτη που ήταν από την Αγγλία. Μιλήσαμε για λίγο και ανέφερα ότι θα ήθελα να βρω μια μπάντα στην Αγγλία για να παίξω drums και να βγάλω λεφτά για να μπορέσω να μείνω στην Ευρώπη.

Είπε ότι θα μπορούσα να βάλω αγγελία σε ένα μουσικό περιοδικό,  με βοήθησε να γράψω την αγγελία για το περιοδικό Melody Maker Magazine.

Περίπου δύο εβδομάδες αργότερα, ο ίδιος (ο ιδιοκτήτης του καταστήματος δίσκων)  ήρθε σε επαφή μαζί μου και είπε ότι υπήρχε μια μπάντα (Scorpions) που ενδιαφερόταν. Τους τηλεφώνησα και κανονίσαμε να συναντήσω το συγκρότημα στο Ανόβερο για μια ακρόαση.

Το συγκρότημα εκείνη τη στιγμή είχε τους Klaus, Rudolf, Michael Schenker και ένας μπασίστας που ονομάζεται Lolo.

Ο Michael, ήταν 16-17 ετών, ήταν ένας φοβερός κιθαρίστας και δίδασκε τον αδελφό του Rudolf πώς να παίζει τα σωστά κιθάρα. Τους εντυπωσίασα με τα drums μου και με προσέλαβαν αμέσως. Είχαν τελειώσει το πρώτο τους άλμπουμ και ήθελαν να προωθήσουν τη νέα τους μουσική σε όλη την Ευρώπη. Έμεινα στο διαμέρισμά του Rudolf, μέχρι βρω ένα δικό μου μέρος και έκανα πρόβες για να παίξουμε σε κλαμπ και συναυλίες κυρίως στη Γερμανία.

Ανοίξαμε κάποιες συναυλίες για μερικές γνωστές Αγγλικές μπάντες που είχαν έρθει. Όλα τα τραγούδια που κάναμε ήταν στα Αγγλικά, γι ‘αυτό και βοήθησα να προφέρω μερικούς από τους στίχους. Ήταν δύσκολο να ζω στη Γερμανία λόγω του ότι δεν γνώριζα τη γλώσσα και είχε κρύο!

Ο λόγος που δεν παρέμεινα στο συγκρότημα ήταν ότι δεν είχαν καθόλου χρήματα και δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν με πληρώσουν. Έτσι, όλα έτρεχαν από τα δικά μου χρήματα, έπρεπε να τους δώσω ένα τελεσίγραφο και είπα ότι ή θα με πληρώσετε ή θα αφήσω τη μπάντα.

Δεν ήταν χαρούμενοι γι’ αυτό και έκλεψαν τα drums μου για να με αναγκάσουν να συνεχίσω να παίζω.

Είχα μείνει χωρίς χρήματα, χωρίς drums και ένα θυμωμένο συγκρότημα, ευτυχώς είχα τους γονείς μου να μου στείλουν κάποια χρήματα και να πετάξω πίσω στις ΗΠΑ.

Υπάρχουν πολύ περισσότερα σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας, αλλά θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να τα γράψω.

Περίπου 12 χρόνια αργότερα μία μέρα άκουσα ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο και ήξερα αυτή τη φωνή! Ο Klaus έχει μοναδική φωνή.

Τους χρειάστηκαν 12 χρόνια και αρκετές αλλαγές στη μπάντα τους για να φτάσουν τελικά στις ΗΠΑ.

Απρίλιος του 2017

Έφυγε και τη θέση του drummer στους Scorpions πήρε ο Werner Lohr.

Στο πρώτο μισό του του ’73 το συγκρότημα είχε τη μορφή:

  • L.Heimberg,
  • M.Schenker,
  • K.Meine,
  • Werner Lohr (drums), R.Schenker.
1973
Ο Michael φεύγει ο Uli έρχεται

Ή, τουλάχιστον, έτσι νόμιζαν. Γιατί η τύχη επιφύλασσε στον μεν Michael ένα κάλεσμα το οποίο θα του έφερνε παγκόσμια φήμη μόλις στα 18 του χρόνια, στους δε Scorpions τουλάχιστον δύο χρόνια αναποδιάς και καθυστέρησης.

Αυτό που έγινε ήταν το εξής :

Οι Scorpions άδραξαν την ευκαιρία να παίξουν support στη Γερμανική περιοδεία ενός ανερχόμενου καινούργιου Αγγλικού hard rock συγκροτήματος, κάποιων UFO, οι οποίοι εκείνη την εποχή είχαν για κιθαρίστα τον Bernie Marsden.

Όλα πήγαν καλά με τη διαφορά ότι ο Marsden έχασε το διαβατήριό του όμως το συγκρότημα έπρεπε να παίξει.

Τότε ήταν που ο Phil Mogg είπε:

« Λοιπόν, αυτός ο τύπος είναι πολύ καλός, έτσι δεν είναι; Εκείνη την εποχή … δεν μιλούσε αγγλικά και δεν μιλούσαμε ιδιαίτερα Γερμανικά και αυτό ήταν … Ήταν στο συγκρότημα »

Είχαμε δει τον Michael να παίζει με τους Scorpions ήταν ένας εξαιρετικός κιθαρίστας.

Οι Scorpions μας έκαναν support και ο Michael ήταν ο κιθαρίστας τους.

Ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να τον δανειστούμε για τη συναυλία και παίξαμε δύο νύχτες μαζί του, στη συνέχεια του ζήτησα να ενταχθεί, αναφέρει ο μπασίστα των UFO Pete Way.

Έτσι λοιπόν ο τραγουδιστής των UFO, Phil Mogg, εντόπισε τον νεαρό Michael Schenker, και κατάλαβε ότι έχει μπροστά του ένα ανερχόμενο αστέρι.

Άλλωστε ο Mogg είναι γνωστός για το γούστο του στους κιθαρίστες (π.χ Yngwie Malmsteen). Δεν χρονοτρίβησε καθόλου στο να προτείνει τη θέση του κιθαρίστα των UFO στον άπειρο και ξένο Michael Schenker, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από το γεγονός ότι η πρόταση προερχόταν από ένα ανερχόμενο Αγγλικό συγκρότημα, και δέχτηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Ήδη το αστεράκι του Michael είχε αρχίσει να λάμπει περισσότερο από κάθε άλλου μέσα στο συγκρότημα, το οποίο δε μπόρεσε να συνεχίσει, με συνέπεια οι Scorpions να διαλυθούν άδοξα.

Ο Rudolf όμως, δεν εννοούσε να το βάλει κάτω και κράτησε τη στενή του σχέση με τον Klaus Meine, με σκοπό να ξαναφτιάξουν μαζί το συγκρότημα.

Το 1973, ο Uli Roth βοήθησε τους Scorpions να ολοκληρώσουν την περιοδεία του Lonesome Crow, του έγινε πρόταση να γίνει ο κιθαρίστας του συγκροτήματος  προτίμησε όμως να παραμείνει στο συγκρότημα Dawn Road.

Ο Rudolf Schenker  ήθελε να συνεργαστεί με τον Roth, παρακολούθησε μερικές από τις πρόβες των Dawn Road και τελικά αποφάσισε να συμμετάσχει στο συγκρότημα.

Ο Roth και ο Buchholz έπεισαν τον Rudolf Schenker να καλέσει τον Klaus Meine να συμμετάσχει στα φωνητικά, το οποία έκανε σύντομα.

Με τη νέα σύνθεση να αποτελείται  από τους:

  • Rudolph Schenker (κιθάρα), Klaus Meine (φωνητικά), Ulrich Roth (κιθάρα),
  • Francis Buchholz (μπάσο),
  • Achim Kirschning (keyboard) και
  • Jurgen Rosenthal (drums).

 

Ενώ υπήρχαν περισσότερα μέλη των Dawn Road από ότι των Scorpions στο συγκρότημα, αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το όνομα Scorpions επειδή ήταν γνωστό στη Γερμανική hard rock σκηνή και είχαν κυκλοφορήσει ήδη ένα άλμπουμ με αυτό το όνομα.

1974
Album Fly to the Rainbow

Το πρώτο show  με τον Uli Roth θα πραγματοποιηθεί στην πόλη Vechta στα βόρεια του Ανόβερο στις 29 Ιουνίου 1973 ενώ στις 18 Αυγούστου 1973 παίξανε δύο τραγούδια σε μια τηλεοπτική εκπομπή που μεταδόθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1973 ένα εξ’ αυτών το This Is My Song όπου αποτυπώνεται η συμμετοχή του Jurgen Rosenthal στα drums.

 

Η σύνθεση αυτή, ομολογουμένως πολύ πιο ενδιαφέρουσα από αυτήν του Lonesome Crow, δε θα  δυσκολευτεί να υπογράψει ένα συμβόλαιο με την RCA, το οποίο καρποφόρησε στα μέσα του 1974 με την κυκλοφορία του άλμπουμ “Fly To The Rainbow”.

Παρόλο που ο Jürgen Rosenthal συμμετείχε στην εγγραφή του Fly To The Rainbow έφυγε μετά την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, πέντε μήνες πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ.

Στις 30 Ιουνίου 1974 στο Glocksee Club στο Ανόβερο είναι η τελευταία εμφάνιση με τον Jurgen Rosenthal.

Μετά τον Jürgen Rosenthal ο Doobie Fechter θα είναι ο αντικαταστάτης του για περίπου ένα χρόνο. Έπαιξε με τη μπάντα στη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία.

Ο Doobie εγκατέλειψε το συγκρότημα το 1975 για προσωπικούς λόγους (έφυγε λίγο πριν την ηχογράφηση του  In Trance).

Στην πρώτη εμφάνιση της περιοδείας με τον Doobie Fechter στα drums στο ίδιο Stage βρισκόταν και ο Matthias Jabs με το πρώτο του συγκρότημα DEADLOCK στο live του Dusseldorf, Phillips Halle (20 Ιουνίου ’75).

Rudy Lenners

Ο Rudy Lenners ήταν από το Βέλγιο και είχε δει την μπάντα να παίζει εκεί. Όταν έμαθε ότι κάνανε οντισιόν για την θέση του drummer άδραξε την ευκαιρία για ακρόαση. Όντας Βέλγος, ο Rudy Lenners μπόρεσε να επικοινωνήσει με την μπάντα μόνο στα αγγλικά μέχρι που έμαθε λίγα Γερμανικά.

Η αρχή τους βρίσκει κολλημένο γύρω από τη Γερμανία, παίζοντας με τους Edgar Broughton και Dr. Hook.

Μέρος της προσπάθειας αυτής ήταν και η πρώτη τους επίσκεψη στην Αγγλία, το Νοέμβριο του 1975, που απέσπασε πολύ καλές κριτικές, όπως και οι πρώτες τους εμφανίσεις στην Ελβετία, στη Γαλλία, και στην Αυστρία.

Η σύνθεση για το Fly To The Rainbow:

  • Uli J.Roth,
  • Rudy Lenners (τύμπανα), Klaus Meine,
  • Rudolf Schenker,
  • Francis Buchholz.
1975
Album In Trance

Το 1975 κυκλοφόρησε και το πρώτο album σε παραγωγή του Dieter Dierks, από το studio του στην Κολωνία, με τον οποίο οι Scorpions υπέγραψαν ένα συμβόλαιο δεκαετούς συνεργασίας.

Οι ίδιοι σήμερα λένε ότι έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου τους όλα αυτά τα χρόνια, κι ότι χωρίς τον Dieter Dierks, οι Scorpions δεν θα ήταν Scorpions.

Ήταν το “In Trance”, και οι Scorpions είχαν αρχίσει να γίνονται ένα αξιοσημείωτο όνομα στο χώρο του heavy metal, πράγμα που αποδείχθηκε από την περιοδεία τους, το Cavern Club στο Λίβερπουλ όπου έπαιζαν οι Beatles στην αρχή. Το Marquee στο Λονδίνο και μια ενθουσιαστική υποδοχή όταν άνοιξαν τις συναυλίες των Kiss στην πατρίδα τους τη Γερμανία.

Σε μερικές συναυλίες της άνοιξης του ’76 υπήρχαν ήδη τραγούδια από το επερχόμενο άλμπουμ τους Virgin Killer το οποίο κυκλοφόρησε πέντε μήνες αργότερα.

Τραγούδια τα οποία ο Klaus και ο Rudolf έγραφαν μέσα στα dressing rooms των club που παίζανε η μετά από το soundcheck.

1976
Album Virgin Killer

Το1976 κυκλοφόρησε άλλο ένα album, το “Virgin Killer” που συνάντησε μεγάλες διαμαρτυρίες για το εξώφυλλο του, το οποίο τελικά αλλάχτηκε.

Ήταν φανερή η ανοδική πορεία των Scorpions, μια που κάθε album τους γινόταν πιο πετυχημένο από το προηγούμενο, το απέδειξαν μάλιστα με την θριαμβευτική τους εμφάνιση στο φεστιβάλ του Offenbur σαν headliners μπροστά σε 20.000 άτομα.

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας του Virgin Killer , ο Lenners μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο λόγω νευρικής κατάρρευσης, επειδή ο παραγωγός Dieter Dierks τον υποχρέωσε να παίξει επανειλημμένα το ίδιο κομμάτι .

Στις 5 Μαΐου 1977, ο Rudy Lenners έπαιξε την τελευταία του συναυλία με τους Scorpions εγκαταλείποντας τη μπάντα λόγω προβλημάτων υγείας.

Αμέσως μετά αντικαταστάθηκε από το Γερμανό Herman Rarebell, ο οποίος, αν και δεν είναι πολύ γνωστό, είχε παίξει με τους Steppenwolf και τους Cactus, πράγμα που εξηγεί το ότι ξέρει τα καλύτερα Αγγλικά από όλους και γράφει τους περισσότερους στίχους.

Περιέργως, οι Scorpions δε βρήκαν τον Rarebell στην πατρίδα τους, αλλά στο Λονδίνο όπου ζούσαν μόνιμα.

Ο Herman Rarebell θυμάται την είσοδό του στο συγκρότημα:

” Όσο καιρό έζησα στην Αγγλία δούλευα ως ντράμερ σε ένα στούντιο ηχογράφησης. Μία μέρα γνώρισα τον Michael Schenker και μου είπε ότι το συγκρότημα του αδελφού του έψαχνε για drumer, κανονίσαμε μια ακρόαση και μετά από μόλις μια εβδομάδα ο Rudolf με πληροφόρησε ότι η θέση ήταν δικιά μου, θυμάμαι επίσης την ακριβή ημερομηνία: 10 Μαΐου 1977.''

1977
Album Taken By Force

Αμέσως ηχογράφησαν το “Taken By Force”, που ήταν το καλύτερο album τους μέχρι τότε και ένα από τα καλύτερα albums της καριέρας τους, αλλά η επιτυχία στην Ευρώπη είχε αρχίσει και πάλι να αργοσβήνει. Αυτό οφειλόταν κατά κύριο λόγο στο ότι η εταιρία τους η RCA, δεν τους προωθούσε αρκετά αποτελεσματικά, κι έτσι οι Scorpions, πήραν ορισμένες αποφάσεις που θα δούμε αργότερα.

1978
Επίσκεψη στην Ιαπωνία και ηχογράφηση του Album Tokyo Tapes

Στην Ιαπωνία όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι επισκέψεις τους εκεί είχαν απροσδόκητα μεγάλη επιτυχία και τον Απρίλιο του 1978, έδωσαν ορισμένες συναυλίες στο περίφημο Budokan Hall του Τόκιο που ηχογραφήθηκαν, με αποτέλεσμα το πρώτο live album τους.

 

Μετά την κυκλοφορία του ο Ulrich Roth δήλωσε ότι εγκαταλείπει το συγκρότημα γιατί δεν ήταν ικανοποιημένος από τη μουσική πορεία που ακολουθούσαν.

Συνέχεια 1978
Αναζήτηση νέου κιθαρίστα

Στη συνέχεια, το 1978 εμφανίστηκε μια διαφήμιση στο Melody Maker:

Οι SCORPIONS αναζητούσαν έναν νέο κιθαρίστα.

Η οντισιόν έγινε στο Λονδίνο με 140 υποψήφιους μεταξύ αυτών τον Peter Tolson των Pretty Things και τον Paul Chapman των UFO πριν αποφασίσουν να πάρουν τον νεαρό Mathias Jabs από το Γερμανικό group Fargo.

Ο οποίος πρόλαβε να παίξει μαζί τους κάποια live (26/08/1978 – 03/09/1978 – 26/12/1978).

 

Ο Rudolf Schenker θυμάται τον Matthias Jabs από την εποχή που έπαιζε με τους Lady και Fargo. Ήταν φίλος του από το Αννόβερο, τον ήξερε σαν άνθρωπο και ήξερε το παίξιμο του.

«Με πήρε τηλέφωνο μέσα στη  νύχτα λέγοντας μου ότι ήθελε να παίξουμε μαζί. Τότε δεν ήξερα ότι ο Uli Jon Roth είχε φύγει από το συγκρότημα. Κάναμε το session κι όλα πήγαν καλά. Γράψαμε στο studio του Dieter Dierks κι ως τότε δεν είχα ποτέ ηχογραφήσει σε τέτοιο επίπεδο επαγγελματισμού» λέει ο Jabs.

Εκείνο το διάστημα ο Michael Schenker εγκαταλείπει τους UFO και ζητά να επιστρέψει. Από τη μία πλευρά μόλις έχουν προσλάβει τον Jabs από την άλλη ο χαρισματικός Michael Schenker, αδελφός του Rudolf και φίλος του Klaus Meine, ζητά να επιστρέψει!!!

Βρέθηκε η σολομώντεια λύση κρατώντας και τους 2! Ο μεν Schenker παίζει στο άλμπουμ Lovedrive τα τραγούδια Coast to Coast, Lovedrive και Another piece of meat ενώ ο Jabs παίζει στα υπόλοιπα. Στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ και του cd αναγράφεται μόνο το όνομα του Jabs ενώ στα ένθετα αναφέρεται κι αυτό του Schenker ενω συνολικά στο Lovedrive παίζουν 3 κιθαρίστες (μαζί με τον Rudolf).

1979
Album Lovedrive

Έτσι στις αρχές του 1979 κυκλοφόρησε το “Lovedrive”, το πρώτο album των Scorpions για την EMI.

Μόλις το άλμπουμ κυκλοφόρησε, αμέσως φάνηκε ότι θα ήταν το εμπορικότερο, έως εκείνη τη στιγμή για το συγκρότημα (Νο55 στην Αμερική κανένα παλαιότερο άλμπουμ τους δεν είχε μπει στο αμερικάνικο chart). 

To εξώφυλλο επιμελήθηκε η Hipgnosis του Storm Thorgerson  αλλά στην Αμερική κυκλοφόρησε με διαφορετικό εξώφυλλο γιατί λογοκρίθηκε!


Το συγκρότημα με τη φόρα των καλών καινούργιων τραγουδιών του ετοιμάζεται για περιοδεία αλλά χωρίς τον Jabs αφού ο Michael Schenker έχει επιστρέψει. 

Ο Jabs “χάνεται» στο εξοχικό σπίτι της κοπέλα του, στο νησί Spiekerboog, στη Βόρεια θάλασσα, όμως ο Michael Schenker αποφασίζει ότι δεν του ταιριάζουν οι Scorpions και θέλει να φύγει στο μέσο της περιοδείας. 

Απεγνωσμένα ο Rudolf αρχίζει να ψάχνει τον Jabs. Από την οικογένεια του μαθαίνουν για τις ρομαντικές διακοπές του στη Βόρεια θάλασσα, βρίσκουν το τηλέφωνο του πατέρα της κοπέλας του που με τη σειρά του τούς λέει που βρίσκονται.

Αλλά μιλάμε για το 1980, μια εποχή που τα κινητά δεν υπήρχαν ούτε σε σκέψη και το εξοχικό σπίτι στο νησί Spiekerboog δεν έχει ούτε καν τηλέφωνο.

Ο Meine καλεί το τοπικό αστυνομικό τμήμα όπου τον ενημερώνουν ότι τον ψάχνουν. Για να κερδίσουν χρόνο οι Scorpions ναυλώνουν ελικόπτερο που πετά και φέρνει από το νησί τον Jabs πίσω στον πολιτισμό για να πάρει μέρος στην περιοδεία.

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, απηυδισμένοι από την συμπεριφορά τoυ Michael Schenker κάνουν πρόταση στον Jabs να γίνει μόνιμο μέλος.

Με το συγκρότημα να έχει τη μορφή :

  • Rudolph Schenker (κιθάρα),
  • Klaus Meine(φωνητικά),
  • Francis Buchholz (μπάσο),
  • Herman Rarebell (drums)
  • και Mathias Jabs(κιθάρα).

 

Από τότε, από το 1980 έως και σήμερα 41 χρόνια μετά ο Jabs μαζί με τους Meine και Rudolf Schenker αποτελεί τον σκληρό πυρήνα των Scorpions.

Το “Lovedrive” ξαναζωντάνεψε το ενδιαφέρον όλου του κόσμου για τους Scorpions, και ειδικά της Αμερικής, όπου περιόδευσαν σαν support των Rainbow με τρομερή επιτυχία που έστειλε το album απευθείας στα charts για τριάντα εβδομάδες.

Το υλικό του “Lovedrive” ήταν πολύ πιο μελωδικό και καθαρό από προηγούμενα albums, και οι μπαλάντες “Always Somewhere” και “Holiday” τους έκαναν γνωστούς σε ένα κοινό διαφορετικό από αυτό του heavy metal, μια που παίχτηκαν κατά κόρον στο ραδιόφωνο.

1980
Album Animal Magnetism

Το επόμενο album κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1980, με τον τίτλο “Animal Magnetism” και σταθεροποιεί την παγκόσμια επιτυχία των Scorpions, με αποκορύφωμα μια θριαμβευτική εμφάνιση στο πρώτο festival Monsters Of Rock του Castle Donington στις 16 Αυγούστου του 1980.

1981 -1982
Τα προβλήματα με τη φωνή του Klaus & Album Blackout

Όλοι περίμεναν για το 1981 άλλο ένα album που θα τους έστελνε πιο ψηλά, αλλά η μοίρα δεν το θέλησε :

Ο Klaus Meine έβγαλε πολύποδες στις φωνητικές του χορδές, και έκανε εγχείρισε για να τους βγάλει, η εγχείρηση παρουσίασε επιπλοκές και οι γιατροί εξέφρασαν φόβους ότι μπορεί να μην τραγουδήσει ξανά.

Ο Dr. Kürsten ένας ειδικός που επέβλεπε μεγάλους τραγουδιστές της όπερας από την Βιέννη ήταν ο γιατρός που βοήθησε τον Klaus να ξανά φτιάξει την φωνή του χρησιμοποιώντας μία συσκευή με ηλεκτρόδια.

Οι Scorpions όμως αποφάσισαν να συνεχίσουν να δουλεύουν σε ένα νέο album με άλλο τραγουδιστή, μέχρι να μαθευτεί στα σίγουρα από τους ειδικούς αν ο Meine θα έχανε τη φωνή του ή όχι.

Έτσι, προσέλαβαν τον Don Dokken από τους Dokken, οι οποίοι το 1981 είχαν ηχογραφήσει το πρώτο τους album. Το album τελείωσε και ο Dokken θα γινόταν μόνιμος τραγουδιστής του group, όταν επιτέλους ο Meine ξαναβρήκε τη φωνή του και γύρισε στο συγκρότημα.

Ηχογράφησε όλα τα φωνητικά στο album και αμέσως στις αρχές του 1982, το τελικό προϊόν κυκλοφόρησε.

Στο μεταξύ ο Herman Rarebell ηχογράφησε ένα solo album, που βγήκε από την EMI, αλλά ξανά ηχογραφήθηκε μερικά το 1985.

Όχι μόνο ο Meine δεν έχασε τη φωνή του, όχι μόνο οι Scorpions δεν βλάφτηκαν από αυτήν τη διακοπή, αλλά αν μη τι άλλο, ξαναγύρισαν ισχυρότεροι.

1983
Blackout Tour

Το “Blackout”,όπως λεγόταν το νέο album, έγινε σχεδόν αμέσως πλατινένιο στις ΗΠΑ, και αυτό φάνηκε παίζοντας στο US-Festival του 83 μπροστά σε  350,000 κόσμο κάτω από τους Van Halen το ποιο μεγάλο Αμερικάνικο συγκρότημα εκείνη την εποχή.

Αυτή η εποχή είναι και η απαρχή της διάσημης πλέων πυραμίδας

Οι Van Halen τους απαγορεύουν να χρησιμοποιήσουν ειδικά εφέ στη σκηνή όμως οι Scorpions δεν παραιτήθηκαν σκέφτηκαν κάτι ποιο δημιουργικό, σκέφτηκαν να φέρουν τα ειδικά εφέ όχι στη σκηνή αλλά έξω από αυτή.

Ο Άγγλος tour manager εκείνη την περίοδο κάλεσε στον στρατό, οι οποίοι ήταν οπαδοί των Scorpions και έφερε πέντε μαχητικά αεροσκάφη για μία από τις καλύτερες εισαγωγές συγκροτήματος on stage.

Την επόμενη μέρα όλοι μιλούσαν για το ότι οι Scorpions είχαν κλέψει την παράσταση από όλες τις άλλες μπάντες.

1984
Album Love At First Sting

Το μεγαλύτερο μέρος του 1983 πέρασε με τους Scorpions στο studio, αλλά αυτό δεν οφειλόταν μόνο στο ότι ηχογραφούσαν το album. Βλέπετε, ο Herman Rarebell, που άλλωστε περνούσε πολύ καιρό μακριά από το συγκρότημα, ήθελε να κάνει κάποια δικιά του προσπάθεια, ενώ ο Francis Buchholz είχε κουραστεί από τις αδιάκοπες περιοδείες.

Σιγά σιγά κυκλοφόρησε η φήμη ότι αυτοί οι δύο είχαν εγκαταλείψει το συγκρότημα, κι ότι τις θέσεις τους τις πήραν αντίστοιχα ο Boddy Rondinelli και ο Jimmy Bain, και οι δυο “παιδιά” του Ritchie Blackmore.

Εν μέρει, οι φήμες ήταν αληθινές. Κι αυτό γιατί οι υπόλοιποι τρεις ήθελαν να δείξουν στους Rarebell και Buchholz ότι ήταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν, ειδικά τώρα που η επιτυχία είχε γίνει δικιά τους, έτσι πήραν τον Rondinelli και τον Bain σε βάση session μουσικών για να ηχογραφήσουν το album, σε περίπτωση που οι άλλοι δύο δε ξαναγύριζαν.

Πράγματι, οι δύο … ταραξίες επέστρεψαν, έσβησαν στην ηχογράφηση τα μέρη που είχαν κάνει οι Bain / Rondinelli και έγραψαν δικά τους.

Το τελικό αποτέλεσμα κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1984 με τίτλο “Love At First Sting”, και ένα καταπληκτικό εξώφυλλο. Η ηχογράφηση του album είχε διακοπεί μόνο δυο φορές, από μια εμφάνιση στο festival του Dortmund το Δεκέμβριο, και μια συναυλία μπροστά σε 350.000 κόσμο στο U.S. Festival στο San Bernardino του Los Angeles, που ήταν η μεγαλύτερη στιγμή στην μέχρι τότε καριέρα τους.

Η περιοδεία για την προώθηση του album άρχισε τον Ιανουάριο του 1984 από την Αγγλία και την Ευρώπη, και συνεχίστηκε στις ΗΠΑ, όπου οι Scorpions ήταν το μοναδικό συγκρότημα εκείνους τους μήνες που κατάφερε να κάνει όλες τις συναυλίες του sold out, κι αυτό σήμαινε πολλά, μια που εκείνη την εποχή γίνονταν περιοδείες των Kiss με support τους Bon Jovi, των Dio με support τους Queensryche και των Iron Maiden με support τους Mothley Crue.

Η εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο είναι λογική, αν σκεφτεί κανείς πόσο συναρπαστικοί είναι οι Scorpions στη σκηνή, δείχνοντας μια δύναμη, έναν ενθουσιασμό και μια ενεργητικότητα που δύσκολα μπορεί κανείς να υποψιαστεί από τους δίσκους τους.

Η περιοδεία έκλεισε μετά από δεκατρείς μήνες, επισκέψεις στην Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική, Αυστραλία, Ιαπωνία, Άπω Ανατολή, αλλά ακόμα και μετά το τέλος της, οι Scorpions εξακολουθούσαν να είναι σε ζήτηση.

Έτσι, έπαιξαν στο γιγάντιο festival του Knebworth στην Αγγλία στις 22 Ιουνίου 1985 σαν δεύτερο όνομα κάτω από τους Deep Purple, σε άλλο ένα τεράστιο υπαίθριο live στη Μαλαισία και τον Αύγουστο εμφανίστηκαν στο Texas Jam, μπροστά σε 80.000 άτομα και πάλι σαν προσκεκλημένου των Deep Purple.

1985
Το αποτύπωμα από αυτή την περίοδο παρουσιάζεται με τέσσερεις λέξεις

Το διπλό άλμπουμ του 1985 World Wide Live , αντίστοιχο με το Τόκιο Tapes του 1978 παρουσίαζε τεκμηριωμένα τους πιο πρόσφατους διεθνείς θριάμβους του συγκροτήματος.

Συνολικά η διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας Love At First Sting κράτησε από τις 23 Ιανουαρίου 1984 έως τις 5 Σεπτεμβρίου 1986.

Κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών της περιοδείας το συγκρότημα παρουσιάστηκε σε πάνω από 170 συναυλίες, μπροστά σε από πάνω από 2,2 εκατομμύρια οπαδούς, έπαιξαν στο Rock In Rio festival στο Barra da Tijua του Rio de Janeiro το 1985.

Η μπάντα διένυσε σχεδόν 80.000 χιλιόμετρα, και μετέφερε  ηχητικό εξοπλισμό ζυγίζοντας 48 τόνους, σε πέντε αρθρωτά φορτηγά.

Το πλήρωμα των Scorpions απαρτιζόταν από 64 άντρες και γυναίκες, μεταξύ των οποίων οι γονείς, οι σκηνοθέτες, οι τεχνικοί, οι οδηγοί λεωφορείων, οι μαγείροι κ.λπ.

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας είχαν βγει πάνω από 500.000 αφίσες και οι μουσικοί υπέμειναν υπομονετικά πάνω από 1000 συνεντεύξεις τύπου, ραδιοφώνου και τηλεόρασης .

Μέχρι τη στιγμή που ο θίασος επέστρεψε στο σπίτι του το 1985, ο drumer Herman Rarebell είχε αλλάξει περίπου 1000 drum stick, ενώ ο Rudolf Schenker, ο Matthias Jabs και ο Francis Buchholz είχαν περάσει από 10.000 χορδές κιθάρας και μπάσων.

Το Rock in Rio ήταν ένα φανταστικό θυμάται ο Rarebell.

"Αν πας στο Youtube και βάλεις Herman rarebell, υπάρχει ένα Drum σόλο από το Rock In Rio. Με τους 400.000 ανθρώπους να χτυπούν παλαμάκια.

Είναι το καλύτερο Drum σόλο μου.

Και το εννοώ μην ξεχνάς ένα πράγμα, όταν εμείς φτάσαμε στο Ρίο, ήταν 5 Ιανουαρίου και η συναυλία ήταν στις 19. Είχαμε δύο εβδομάδες μπροστά μας και νομίζω ότι το μόνο που κάναμε πραγματικά ήταν

F@ck, sleep και party…

Ήμουν στα χωρίσματα τότε ... Ήμουν στο ίδιο ξενοδοχείο στην παραλία της Κοπακαμπάνα με τον Roger Taylor από τους Queen και τον Chris Squire από τους Yes.

Οι άλλοι, όλοι ήταν οικογενειάρχες άνθρωποι είχαν διαφορετικό ξενοδοχείο σε μια άλλη παραλία κατάλαβες;

Η Βραζιλία ήταν απλώς σκέτη τρέλα.

Θέλω να πω, εκείνες τις μέρες μην ξεχνάτε, ο Ozzy, οι Queen, οι AC / DC, οι Scorpions, οι Yes και ο  Rod Stewart ήταν στο lineup- πρέπει να πω περισσότερα;

Ήταν ένα υπέροχο φεστιβάλ ".

Το συγκρότημα ξεκίνησε το Tour τους στο Ηνωμένο Βασίλειο (Μπέρμιγχαμ, Αγγλία, Odeon) με περίπου 180 σταθμούς !!!

Οι Scorpions ήταν στην κορυφή εκείνη την περίοδο.

Ίσως η πιο δημοφιλής σκληρή μπάντα στον κόσμο.

Ήταν Headliners σε όλα τα  φεστιβάλ και περιόδευαν σε όλο τον κόσμο.

Με Setlist

European leg:

  • Coming Home,
  • Blackout,
  • Bad Boys Running Wild, Loving You Sunday Morning,
  • Make It Real,
  • (I'm Leaving You),
  • Big City Nights
  • (Lovedrive),
  • Coast To Coast,
  • Always Somewhere
  • (Holiday),
  • Still Loving You,
  • Rock You Like A Hurricane,
  • Can't Live Without You,
  • (The Same Thrill),
  • Drums Solo,
  • Don't Make No Promises
  • (No One like You),
  • Dynamite,
  • The Zoo,
  • Another Piece Of Meat,
  • Can't Get Enough.

Επόμενη στάση Γαλλία.

Εκείνο τον Φεβρουάριο, οι φορτηγατζήδες κάνανε απεργία και είχαν κόψει την κυκλοφορία σε όλους τους δρόμους.

Με τους δημοσιογράφους να μένουν έκπληκτοι ενώ αναφέρουν στα τοπικά κανάλια..

"Στη Γαλλία μόνο τα φορτηγά των Scorpions ταξιδεύουν από πόλη σε πόλη",

Τίποτα δεν μπορούσε να τους σταματήσει.

Οι Scorpions ήταν το πρώτο συγκρότημα που έπαιξε στο Palais Omnisport Bercy το οποίο εγκαινιάστηκε στις 20/02/1984.

Η συναυλία ήταν sold out με τον Klaus κάποια στιγμή να ζητάει από το κοινό να ηρεμήσει γιατί η σκηνή έτρεμε από την πίεσης των ανθρώπων σε αυτό.

Συνέχεια 1985
Day On The Green και Metallica

Σύμφωνα με τα λόγια του διάσημου δημοσιογράφου από το Ηνωμένο Βασιλείο, Malcom Dome, ειναι πώς οι Scorpions μπορούσαν να κάνουν τα πάντα και παντού αυτά τα δύο χρόνια. Στις 31 Αυγούστου 1985 στο Oakland Coliseum Stadium στην Καλιφόρνια, το 13ο ετήσιο φεστιβάλ Day On The Green πλησιάζει στο αποκορύφωμά του. Έχουμε ήδη δει Victory, Yngwie Malmsteen, Metallica, Y&T και Ratt. Τώρα όλοι περιμένουν τους Headliners Scorpions. Στα παρασκήνια, οι Metallica έχουν απλωθεί σε ένα τραπέζι. Ο μπασίστας τους Cliff Burton μιλάει φιλικά για τους Lynyrd Skynyrd, όταν ... "Έλα να δεις αυτό!

Ο ντράμερ των Metallica Lars Ulrich σηκώνεται με το στόμα του ανοιχτό. Και δεν είναι περίεργο. Οι Scorpions μόλις βγήκαν από το καμαρίνι τους και μπήκαν σε δύο λιμουζίνες που ήταν σταματημένες ακριβώς απέξω για να τους οδηγήσουν στη σκηνή για μια απόσταση ας πούμε περίπου 50 μέτρα. Όλοι ήταν καθισμένοι στο τραπέζι με τους Metallica να σηκώνονται και να συμφωνούν με τον Lars  ότι το θέαμα ήταν γελοίο.

"Γεια σου, φίλε!" φωνάζει ο frontman James Hetfield προς την κατεύθυνση των Γερμανών rockers.

"Χάσατε τα πόδια σας;!" "Έτσι πρέπει να κάνουν οι ροκ σταρ;" ρωτά έναν ο Ulrich. Στρέφεται προς τον Malcom Dome και λέει: "Αν κάνουμε ποτέ κάτι τέτοιο, ρίξτε μας κλοτσιά στον πισινό, εντάξει;" Είναι μια παράλογη κατάσταση.Η λιμουζίνα είναι πιθανώς μεγαλύτερα από την απόσταση από τη σκηνή.

 

Η κίνηση διαρκεί ίσως 15 δευτερόλεπτα. Την επόμενη μέρα ο Malcom Dome συναντά τους Rudy Schenker, Klaus Meine και Herman Rarebell από τους Scorpions για συνέντευξη.

Δεν μπορώ παρά να ρωτήσω τι στο διάολο ήταν η περίφημη λιμουζίνα.

"Είμαστε επικεφαλής, σωστά;" ξεκινά ο Schenker με σοβαρό τόνο. «Πρέπει να ενεργήσουμε σαν headliners. Τι περιμένες να κάνουμε, να περπατήσουμε; Αυτό είναι για συγκροτήματα support. Αυτό κάναμε και εμείς όταν ήμασταν support. Τώρα είμαστε η τελευταία μπάντα της ημέρας. Οι οπαδοί περιμένουν να φτάσουμε με στυλ".

"Όμως οι οπαδοί δεν σας είδαν". Διαμαρτύρομαι "Μόνο άνθρωποι στα παρασκήνια. Και όλοι γέλασαν".

"Αλήθεια; Γέλάν με εμάς;" λέει ο Meine σοκαρισμένος. "Αλλά γιατί γελούσαν; Δεν φερθήκαμε άσχημα σε κανέναν. Αντιμετωπίσαμε όλες τις μπάντες στο σεβασμό και γελούν ..."

"Έχει νόημα", παραδέχεται ο Rarebell, αγωνιζόμενος να μην γελάσει. "Έλα, παιδιά, θα γελούσα αν είχα δει ακόμη και τους Led Zeppelin να κάνουν αυτό που κάναμε".

Λοιπόν, ποια ήταν η ιδέα; «Ρωτήστε τον διευθυντή της περιοδείας μας. Είναι Άγγλος, οπότε ίσως αποφάσισε να βγάλει τα μάτια από τους Γερμανούς. Εσείς οι Άγγλοι το κάνετε πάντα, χα!» άρα αυτό είναι.

 Η θεαματική παράσταση των Scorpions εκείνη την ημέρα παραλίγο να επισκιαστεί από μια βόλτα 50 μέτρων με λιμουζίνα από το καμαρίνι τους στη σκηνή.

Με το καλύτερο σχόλιο για το τέλος μουρμούρισε ο Cliff Burton αφού οι Scorpions είχαν τελειώσει το live τους ρωτήθηκε για το περιστατικό και απάντησε αυτολεξεί:

"Να σου πω τι. Άφησε το στον Lars και θα κάνει πολύ χειρότερα πράγματα σε μερικά χρόνια. Μιλάω πολύ σοβαρά. Προφανώς ζηλεύει ". (σ.σ: Και που να ξέρες Clif)

1986
Monster Of Rock

To συγκρότημα ξεκουράστηκε, αλλά το καλοκαίρι του 1986 έκαναν και πάλι ορισμένες εμφανίσεις στα ευρωπαϊκά festival : συγκεκριμένα, έπαιξαν για δέυτερη φορά στο Castle Donington, σαν δεύτερο όνομα κάτω από τον Ozzy Osbourne, αλλά στη Γερμανία, στα festival Monsters Of Rock οι Scorpions ήταν headliners με προσκεκλημένο τον Ozzy, όπως και στην Ισπανία, με δεύτερο group το συγκρότημα του Michael Schenker που τώρα λέγονται McAuley-Schenker Group.

Klaus:Ήταν διασκεδαστικό να ήμαστε σε Tour με τον Michael. Φυσικά, οι σκέψη μας πηγαίνει πίσω τότε που ήταν ο κύριος κιθαρίστας των Scorpions. Αλλά έχει την καριέρα του τώρα και έχουμε τη δική μας. Είμαστε ακόμα πολύ κοντά, στην πραγματικότητα, ο Rudolf  εμφανίστηκε και μπλοκάρει σε μια από τις βρετανικές συναυλίες του στα τέλη του περασμένου έτους. Ίσως δεν είχε την προσοχή του στην περιοδεία μας. Ίσως ένιωθε την ανάγκη να προσέχει τον Michael όπως τότε έτσι και τώρα. Αυτή τη στιγμή, δεν θέλουμε να αποσπάμε την προσοχή μας

 «Συνειδητοποίησα ότι όταν ήμασταν μαζί με τον Michael έχανα την προσοχή μου», συμφωνεί ο Rudolf. "Όταν είμαστε μαζί γίνομαι πολύ προστατευτικός. Έχω τα μάτια μου σε αυτόν όλη την ώρα. Ο Michael είναι ένας λαμπρός μουσικός και θα είναι μεγάλος σταρ στην Αμερική κάποια μέρα, αλλά θα πρέπει να το κάνει μόνος του".

Το 1986 έπαιξαν στο θρυλικό Φεστιβάλ Monsters of Rock: Η γιγαντομανία από κάθε άποψη.

1988
Savage Amusement

Το 1988 οι Scorpions (line up: Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs, Francis Buchholz & Herman Rarebell) κυκλοφορούν το Savage Amusement.

Αν και το περιεχόμενο του Savage Amusement ήταν υψηλό με το γκρουπ να σημειώνει ακόμα περισσότερες ραδιοφωνικές επιτυχίες με τα "Rhythm Of Love" και "Passion Rules The Game" ανησυχία προκάλεσαν οι χαμηλές τιμές πώλησης του άλμπουμ σε σύγκριση με τα προηγούμενα, ενώ μέρος των φανατικών οπαδών δηλώνει ότι οι σκορπιοί έφυγαν από heavy ήχο τους.

Ρόλο έπαιξε και το μεγάλο κενό από το προηγούμενο studio άλμπουμ κάτι το οποίο προκάλεσε ρήξη με τον επι πολλά χρόνια μάνατζερ Dieter Dierks.

Το 1988 είχε μια ιστορική παγκόσμια πρωτιά για τους Scorpions αλλά και το Rock n' Roll καθώς το συγκρότημα κλήθηκε να εμφανιστεί στην Ρωσία.

Το περίπτερο με τα εισιτήρια  της περιοδείας άνοιξε την επόμενη μέρα μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ στο Sport-And Concert Complex του Λένινγκραντ της Ρωσίας και σε 10 ημέρες ήταν sold out.

Έχουμε κάποιες επαφές με ανθρώπους εκεί, και ξέρετε, η Ρωσία δεν βρίσκεται σε διαφορετικό πλανήτη», λέει ο Matthias Jabs το '88, λίγο πριν ξεκινήσει η Ρωσική περιοδεία των Scorpions.

«Είμαστε πολύ πιο κοντά στη Ρωσία παρά στην Αμερική. Πριν από περίπου δύο χρόνια διαβάζαμε σε περιοδικά για νεαρά ρωσικά συγκροτήματα και είδαμε ένα από αυτά να φοράνε μπλουζάκι Blackout! Φυσικά και υπάρχει μια heavy metal σκηνή εκεί, αλλά κανείς δεν μιλούσε γι' αυτήν.

Όταν σκέφτεσαι, γιατί όχι;

Υπάρχει μια μεγάλη μαύρη αγορά εκεί. Δεν κυκλοφορούν επίσημα τα άλμπουμ, αλλά κάπως τα παίρνουν. Έτσι αυτοί οι τύποι ήρθαν σε επαφή μαζί μας πριν από περίπου ένα χρόνο, έστειλαν ένα τηλεοπτικό συνεργείο στο στούντιο ηχογράφησης μας, κάναμε συνεντεύξεις και μετά μας προσκάλεσαν να παίξουμε στη Ρωσία.

Είναι απλά υπέροχο!

Είναι πραγματικά ασυνήθιστο. Σιγά σιγά ανακαλύπταμε όλο και περισσότερο ότι είμαστε το πιο δημοφιλή ροκ συγκροτήματα εκεί. Λοιπόν, θα πάμε και θα παίξουμε δέκα μεγάλες συναυλίες. Πέντε στο Λένινγκραντ και πέντε στη Μόσχα. Όλα τα εισιτήρια έχουν ήδη εξαντληθεί.

Θα είναι υπέροχο! Επίσης, είναι πάντα υπέροχο να κάνεις κάτι πρώτος, να είσαι ο καινοτόμος. Δεν απομένουν και πολλές πιθανότητες να κάνεις κάτι πρώτο σε αυτό κόσμο, γιατί σχεδόν όλα έχουν γίνει. Τουλάχιστον, αυτό νομίζω. Οπότε εκτιμούμε πολύ αυτή την ευκαιρία».

«Το ενδιαφέρον ήταν», διακόπτει ο Rudolf Schenker που κάθεται δίπλα, «όταν μας ζήτησαν να παίξουμε στη Ρωσία είπαμε, «οκ, μια συναυλία στη Μόσχα και μια στο Λένινγκραντ», και είπαν «όχι». Επέμεναν ότι αν θέλαμε να παίξουμε εκεί, τότε έπρεπε να παίξουμε πέντε συναυλίες στη Μόσχα και πέντε στο Λένινγκραντ, γιατί ο κόσμος θα προκαλούσε πολλά προβλήματα αν παίζαμε μόνο δύο συναυλίες και δεν κατάφερνε να μας δει.

Ξέρετε, είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι. Αισθάνομαι λίγο σαν... δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε, βασικά.

Το καλό με αυτό είναι ότι κατά κάποιο τρόπο όλο αυτό έχει περιπέτεια.

Στο παρελθόν έχουμε παίξει σε μέρη που δεν έχουν πάει πάρα πολλά συγκροτήματα. Όπως το '86, στην περιοδεία του Monsters of Rock στην Ευρώπη, παίξαμε τη Βουδαπέστη (Ουγγαρία), σε ένα τεράστιο γήπεδο. Αυτό ήταν φανταστικό

Από εκεί πήγαμε στις ΗΠΑ όπου στα τέλη Μαΐου πήγαμε στο Monsters Of Rock μαζί  με τους Kingdome Come, Metallica, Dokken, με τον Van Halen ως headliner, μέχρι τα τέλη Ιουλίου, μπροστά σε κοινό που κυμαίνονταν από 50.000 έως 90.000 τη νύχτα.

«Εδώ πλήρωσαν το τίμημα που δεν επέστρεψαν το 86 με νέο δίσκο», λέει ο Κρεμπς.

«Όλο αυτό ήταν λάθος, οι Scorpions ήταν μια τεράστια μπάντα και εκείνη τη στιγμή ήταν στο απόγειο της δόξας τους. Ήταν πολύ άδικο για αυτούς να μην είναι headliner και να μην παίζουν νύχτα με ολόκληρο το φωτισμό αναφέρουν οι οπαδοί και μέλη υποστήριξης του Van Halen που είχαν δεί αυτή την περιοδεία».

Όλο το παραπάνω επιβεβαιώθηκε όταν τελείωσε το Monsters of Rock και το συγκρότημα ξεκίνησε να δίνει συναυλίες στις ΗΠΑ με το δικό του stage.

Οι Kingdome Come υποστηρίζουν το πρώτο μέρος της περιοδείας, ενώ οι Winger κλείνουν μέχρι τον Οκτώβριο.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας οι σκορπιοί αποκτούν φιλίες με τους Kingdome Come και τον James Kottak που έπαιζε σε αυτούς.

Ο Kottak αναφέρει σχετικά με εκείνη την εποχή

«Ήμουν στους Kingdome Come από το 1987 έως το 1991. Ανοίγαμε για τους Scorpions το 1988 στην περιοδεία Monsters Of rock.

Παίξαμε συνολικά 32 live και ήταν καταπληκτικά. Στη συνέχεια κάναμε μια περιοδεία στο εσωτερικό με τους Scorpions για περίπου άλλες 20 ημερομηνίες. Οπότε, φυσικά και γνώρισα τα παιδιά.

Ο Keith Olsen παρήγαγε το δεύτερο άλμπουμ των Kingdome Come, In Your Face, και στη συνέχεια, το 1990, παρήγαγε το άλμπουμ των Scorpions, Crazy World.

Έχω παίξει σε άλμπουμ του Michael Schenker. Η κοινότητα του rock 'n' roll είναι αρκετά μικρή. Στη δεκαετία του '90 μπήκα στους The Cult, έπαιξα με τους Warrant έχω παίξει σε 30 διαφορετικά άλμπουμ όλα αυτά τα χρόνια.

Το 1995 με κάλεσε ο Διευθυντής των Scorpions και είπε, "Το συγκρότημα θα ήθελε να μάθει αν θα ήθελες να έρθεις να παίξεις μαζί τους;" Είπα, «Τι τους έκανε να σκεφτούν εμένα?'

Και είπαν, «

Θυμήθηκαν ότι ήσουν καλός τύπος. Επιπλέον, είσαι μεγάλος ντράμερ». Αυτό τα είπε όλα.

Οι Scorpions είναι τεράστιας κλάσης. Ποτέ δεν είχαν σκάνδαλα. Αυτό με άγγιξε. Ο Rudolf και ο Klaus ήρθαν στο L.A ήμασταν σαν φίλοι. Μόλις βρεθήκαμε έγινε το κλικ. Έχω έναν πολύ ισχυρό δεσμό μαζί τους.

Έχω  την τιμή και την τύχη να είμαι μέρος αυτής της οργάνωσης».

Οι Cinderella υποστήριξαν το συγκρότημα για μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής περιοδείας, από τον Νοέμβριο του '88 έως τον Φεβρουάριο του '89, με το συγκρότημα να κλείνει την περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Φεβρουάριο και Μάρτιο με την υποστήριξη των Vixen & House Of Lords.

Το setlist αποτελείται από περίπου 20 κομμάτια, με τα οποία οι Scorpions κατάφεραν να εξαφανίσουν και να επισκιάσουν πολλές αδικίες του παρελθόντος από συναυλίες στις οποίες θα έπρεπε να είναι headliner τη σεζόν 88-89. Ο Klaus και η παρέα του ανεβαίνουν στο stage και δίνουν σε όλους ένα σοβαρό μάθημα για το πώς να διοργανώνουν ένα ζωντανό σόου και ειδικά για το πώς φέρνουν εις πέρας.

Εναρκτήριο κομμάτι "We Let It Rock ...", και αμέσως μετά «Blackout» που κόβει την ανάσα. "Big City Nights", "Make It Real" & "Coast To Coast", δεν είναι τίποτα άλλο από ένα soundtrack μυθικής προσφοράς, των σκορπιών προς το κοινό, ενώ αργότερα "Don't Stop At The Top" & "Can't Live Without You" δείχνει μεγάλο μέρος της εξαιρετικής τεχνικής τους. Το σόου τελειώνει με άλλο ένα ζευγάρι κλασικών "Coming Home" και "The Zoo", ενώ τα encore αποκαλύπτουν ένα πραγματικό ορυχείο με το Rock You Like A Hurricane, ακολουθούμενο από το «No One Like You», και κλείσιμο με ένα «Dynamite» από άλλο πλανήτη.

Με το αμερικάνικο περιοδικό Billboard να σχολιαζει το Savage Amusement tour ως την πιο επιτυχημένη περιοδεία στην ευρωπαϊκή ροκ σκηνή ever...!!!

Στις 12 και 13 Αυγούστου 1989 το συγκρότημα συμμετείχε στο «Moscow Music Peace Festival στη Μόσχα, μαζί με τους Ozzy Osbourne, Motley Crue, Skid Row, Cinderella και Bon Jovi.

Με το Rudolf Schenker να δηλώνει στο αεροδρόμιο:

Οι πρόγονοι μας ήρθαν με τάνκς, εμείς ήρθαμε με κιθάρες.

Οι Scorpions επίσης εκείνη την περίοδο έπαιξαν και στο άλμπουμ Stairway To Heaven- highway to hell με μια διασκευή στο "I Can't Explain" των THE WHO.

1990
Crazy World

Θέλοντας να αποστασιοποιηθούν από το στυλ του Savage Amusement,

οι Scorpions (line up: Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs, Francis Buchholz & Herman Rarebell)

σταμάτησαν την συνεργασία με τον επί χρόνια παραγωγό τους και "Sixth Scorpion", Dieter Dierks, αντικαθιστώντας τον με τον Keith Olsen όταν επέστρεψαν στο στούντιο το 1990.

Το Crazy World κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και παρουσίαζε έναν λιγότερο εκλεπτυσμένο ήχο. Το άλμπουμ ωθήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την τεράστια επιτυχία της μπαλάντας "Wind of Change".

Το τραγούδι μελετά τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές που συνέβαιναν στην Ανατολική Ευρώπη στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Στις 21 Ιουλίου 1990 άνοιξαν τη συναυλία του Roger Waters ‘The Wall in Berlin’ στην οποία υπήρχαν και άλλοι προσκεκλημένοι. Οι Scorpions ερμήνευσαν και τις δύο εκδοχές του "In the Flesh" από το The Wall στην Potsdamer Platz όπου κάποτε ήταν τμήμα του Τείχους.

Ο Jabs αναφέρει: "Η εμφάνιση στην Potsdamer Platz έγινε μετά την πτώση του τείχους. Ακόμα θυμάμαι ότι αστειεύτηκα, «πριν, μπορούσες να περάσεις την πύλη του Βρανδεμβούργου μόνο με διαβατήριο, και τώρα το μόνο που χρειάζόταν είναι ένα πέρασμα από τα παρασκήνια».

Η δημοτικότητα ήταν τεράστια. οι διοργανωτές περίμεναν 100.000 θεατές και στο τέλος ήταν γύρω στις 500.000. το PA κάποια στιγμή απέτυχε λόγω των μαζών του κόσμου, και τους παρότρυναν να ενεργοποιούν τα Walkmen τους (που ήταν αγαπημένο αξεσουάρ εκείνη την εποχή) για να ακούς τον ήχο στην ταυτόχρονη ραδιοφωνική εκπομπή - και ο κόσμος πραγματικά το έκανε.

Την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 1990 οι Scorpions δίνουν την πρώτη τους μεγάλη συναυλία στην Ελλάδα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας οπου για πρώτη φορά θα δούμε live τους θρυλικούς σκορπιούς και μέσα σε ένα απόλυτο setlist θα έχουμε την τύχη να ακούσουμε τον Klaus να μιλάει Ελληνικά και να τραγουδάει το Αγάπη μου της Μαρινέλας.

Το 1991, τα μέλη του συγκροτήματος προσκλήθηκαν στο Κρεμλίνο για να συναντηθούν με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τον τελευταίο σοβιετικό αρχηγό του κράτους και ηγέτη του κόμματος. Ήταν ένα μοναδικό γεγονός στην ιστορία της ΕΣΣΔ και της ροκ μουσικής.

Ο Herman Rarebell αναφέρει μια συζήτηση που είχε με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ:

Μου είπε: «Το μεγαλύτερο λάθος που έκανε η Αμερική ήταν όταν άφησαν τους Beatles να μπουν μέσα το 1964, και το μεγαλύτερο λάθος που έκανα στη χώρα μου ήταν όταν σας άφησα να μπείτε το 1988'.

Ορκίζομαι!

Ορκίζομαι ότι αυτό είπε. Και μετά, όπως ξέρετε, τρεις μέρες αργότερα ήταν εκτός εξουσίας, ενώ τα τείχη του Βερολίνου περίπου την ίδια εποχή, 9 Νοεμβρίου - όλα αυτά συνέβησαν».

Όπως συνέβη και το αναπάντεχο………..

 

1990
Η αποχώρηση του Francis Buchholz

Μετά την περιοδεία Crazy World, το 1992 ο Francis Buchholz, ο μακροχρόνιος μπασίστας του συγκροτήματος, αποχωρεί από το συγκρότημα έπειτα από 19χρόνια.

Ο Francis αρχικά αποχωρεί από το συγκρότημα για οικογενειακούς λόγους…το μέλλον όμως θα δείξει ότι πιθανών έφυγε έπειτα από διαφωνία με μέλη του συγκροτήματος για την διαχείριση του (Ήταν για χρόνια μέχρι τότε ο Διευθυντής του συγκροτήματος). Από τότε και μέχρι σήμερα (2023) είναι το μοναδικό μέλος που δεν επανενώθηκε με το συγκρότημα ποτέ.

Στις αρχές του 1992 το συγκρότημα εμφανίζεται σε (Montecarlo, World Music Awards) playback και unplugged στο  (Sevilla Expo) με τέσσερα μέλη και χωρίς μπασίστα.

Με τις θεωρίες συνομωσίας στα περιοδικά της εποχής να δίνουν και να παίρνουν για τους λόγους αποχώρισης.

 

Τον Ιούλιο του 1992 οι σκορπιοί γίνονται ξανά πρωτοσέλιδο όχι όμως για την μουσική τους.

Γερμανοί εφοριακοί πράκτορες κάνουν έφοδο στα γραφεία και την έπαυλη του ροκ συγκροτήματος σε σχέση με καταγγελίες ότι το συγκρότημα απέφυγε φόρους 5,67 εκατομμυρίων δολαρίων.

Περίπου 50 φορολογικοί πράκτορες συμμετείχαν στις επιδρομές, ανέφεραν αξιωματούχοι στο Ανόβερο. Οι φορολογικοί πράκτορες αφαίρεσαν τα επαγγελματικά αρχεία σε περίπου 100 κιβώτια συσκευασίας.

Ο δικηγόρος των Scorpions, Peter Amend, αρνήθηκε να σχολιάσει αυτό που χαρακτήρισε «μια κίνηση έκπληξη» από τους φορολογικούς πράκτορες.

Η γερμανική εφημερίδα μαζικής κυκλοφορίας Bild έκανε ισχυρισμούς εκείνη την εποχή που ουδέποτε αποδείχτηκαν.

1992
Ο ερχομός του Ralph Rieckermann

Σπούδασε κλασική μουσική σε ένα αξιόλογο ωδείο της Γερμανίας και έγινε διάσημος το 1992 όταν εντάχθηκε στο παγκοσμίου φήμης ροκ συγκρότημα Scorpions, ως ο νέος τους μπασίστας.

Σύμφωνα με τον Rieckermann, η ευκαιρία που του άλλαξε τη ζωή ήρθε σε μια στιγμή που το χρειαζόταν απεγνωσμένα. Νιώθοντας μόνος και απογοητευμένος από την τύχη του ως πρόσφατος μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Rieckermann έλαβε ένα τηλεφώνημα που θα του άλλαζε για πάντα τη ζωή.

«Ένας φίλος μου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: «Το συγκρότημα των Scorpions ψάχνει για νέο μπασίστα και είσαι ο τέλειος τύπος»».

 «Έκλεισα το τηλέφωνο γιατί κοιμόμουν, ήταν 2 τα ξημερώματα.

Είπα, «φίλε, πάρε τηλέφωνο μετά, δεν έχω διάθεση.»

Με κάλεσε πίσω και ούρλιαξε στο αυτί μου:

«Είσαι τρελός; Είναι ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στον κόσμο!»

Αναγνωρίζοντας τη σημασία μιας τέτοιας ευκαιρίας, ο Rieckermann έσπευσε να στείλει μια κασέτα για την οντισιόν. Ήταν σίγουρος για τις ικανότητές του ως μπασίστας, όμως ήταν πολύ δύσπιστος για τις πιθανότητές του να παίξει στους Scorpions.

«Είπαν ότι έπρεπε να πάω στη Γερμανία όπου θα συναντούσα το συγκρότημα. Παίξαμε περίπου 6 ή 7 τραγούδια… για περίπου μια ώρα, καθώς μετά είχαν μια επαγγελματική συνάντηση. Φεύγοντας δεν μου ζήτησαν καν τον αριθμό μου. Επέστρεψα στο Λος Άντζελες».

Ο Rieckermann είχε υποθέσει ότι δεν επρόκειτο να τον πάρουν στο συγκρότημα, γρήγορα όμως ανακάλυψε ότι έκανε λάθος.

«Περίπου ένα μήνα αργότερα έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε ότι οι Scorpions ήθελαν να παίξω στο νέο τους single και μετά ότι ήμουν ο νέος μπασίστας».

«Δεν πέρασαν ποτέ άλλοι από οντισιόν ούτε καν μίλησαν με κανέναν άλλο εκτός από εμένα» εξηγεί ο Rieckermann.

Ο Rieckermann συνέχισε να παίζει με τους Scorpions μέχρι το 2003.

1993
Face the Heat

Οι καιροί έχουν αρχίσει και αλλάζουν νέα είδη μουσικής έρχονται στο προσκήνιο (το grunge/alternative κυριαρχούσε ) ενώ οι σκορπιοί δυσκολεύονται να ακολουθήσουν την επιτυχία του Crazy Word (η σύγκριση με τον προκάτοχό του να είναι αναπόφευκτη, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και όπως είχε ξανασυμβεί στους Scorpions, όταν το Savage Amusement (1988) βρέθηκε στην σκιά του άλλου μεγαθηρίου της μπάντας, του all-time classic, Love at first sting(1984).
Το άλμπουμ Face the Heat όμως είναι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ βασισμένο πάνω στους παραδοσιακούς Scorpions. Η αξία όμως ενός άλμπουμ φαίνεται από την πραγματική του ουσία και αυτή δεν είναι άλλη από τα τραγούδια του.
Για την παραγωγή του, οι Scorpions επέλεξαν τον Καναδό Bruce Fairbairn και το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1993 με το lineup να έχει ως εξής
Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs, Ralph Rieckermann και Herman Rarebell
Το συγκρότημα ξεκίνησε από την Αθήνα στις 14 Σεπτεμβρίου του '93 και το γήπεδο του Πανιωνίου στη Νέα Σμύρνη κάνοντας τον γύρο της ηπειρωτικής Ευρώπης έως τις 10 Νοεμβρίου ως support σχήματα εμφανίστηκαν οι δικοί μας Trademark, ενώ ο ο Duff McKagan (μπασίστας στους G n’ R μέχρι το 1993, solo, Velvet Revolver κ.α.) έπαιξε μαζί τους στην ευρωπαική περιοδεία αλλά ΟΧΙ στην Ελλάδα.
Μαζί τους σε αυτή τη μαγευτική βραδιά εμφανίστηκε και ο Michael Schenker ως Special guest για 5 τραγούδια
When the smoke is going down
Always Somewhere
Under the same sun
Holiday
Positive Forward
Συνέχεια έχουν η Αμερική ενώ το 1994 θα βρεθούν στο Τόκιο ενώ στις 22/3/1994 θα εμφανιστούν για πρώτη φορά στο Μεξικό στο Palacio De Los Deporte με την ατμόσφαιρα να είναι μοναδική.
Αποτύπωμα αυτής της βραδιάς θα δούμε στο επερχόμενο Live άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο Live Bites.

1996
Λίγο πριν την αποχώρηση του Herman Rarebell

Το 1996 ο Herman Rarebell δεν έπαιξε στο άλμπουμ Pure Instinct, συμμετείχε όμως μαζί τους σε κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές.

Το 2005, ο Herman αναφέρει:

"Θυμάμαι ιδιαίτερα μια υπέροχη εμφάνιση στο "Taratata" στις 28 Απριλίου του 1996 όπου αυτή ήταν και η τελευταία μου εμφάνιση με τους Scorpions. Είχα ήδη διακόψει το  συμβόλαιο μαζί τους, αλλά πήγα γιατί δεν είχαν βρει ακόμα αντικαταστάτη (στο άλμπουμ ως Session έμφανίστηκε, ο Curt Cress, που είχε προτείνει ο Herman) καθώς το άλμπουμ έπρεπε να προωθηθεί. Ήταν μια χάρη που έκανα, αλλά είπα ξεκάθαρα ότι αυτή ήταν η τελευταία μου φορά στο συγκρότημα. Δεν θέλαμε να χωριστούμε με άσχημο τρόπο, ο Klaus και άλλοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι ήταν καιρός να πάρω μια διαφορετική κατεύθυνση.

Εκείνη την εποχή ζούσα στη Γαλλία, στο Μονακό, έτσι ήμουν χαρούμενος που η τελευταία εμφάνιση με τους Scorpions έγινε σε μια γαλλική τηλεόραση. Το Pure Instinct για μένα ήταν ένα κακό άλμπουμ (παρά την επιτυχία του "You and I" στο Top 20). Όταν άκουσα το demo του Pure Instinct κατάλαβα πώς θα αισθανόταν ο Dieter Dierks όταν άκουσε την πρώτη συνεδρία τραγουδιών για το Savage Amusement το 1986 ή όταν άκουσε ο Uli Roth μερικά τραγούδια του άλμπουμ Taken By Force το '77. Το Pure Instinct ήταν περισσότερο ένα άλμπουμ του Klaus Meine... Δεν ήταν οι αληθινοί Scorpions. Είχαν αποφασίσει να αλλάξουν κατεύθυνση, αλλά στο τέλος συνάντησαν ένα τρομερό κενό και τώρα τα εκατομμύρια αντίτυπα που πουλήθηκαν στο παρελθόν ήταν αντικατοπτρισμοί».

"Ακόμα θυμάμαι την ακριβή ημερομηνία που μπήκα στους Scorpions: 18 Μαΐου 1977! Ήξερα ότι το συγκρότημα έψαχνε για έναν ντράμερ από τον Michael Schenker στην Αγγλία (δούλευα ως ντράμερ σε στούντιο ηχογράφησης). Έκανα μια ακρόαση και μια εβδομάδα αργότερα ο Rudolf μου είπε ότι η θεση ήταν δικιά μου, τα υπόλοιπα είναι ιστορία..."

«Δεν έφυγα από το συγκρότημα επειδή δεν ήθελω να πάω στην περιοδεία, αν και η περιοδεία του Crazy World ήταν ατελείωτη μετά από 2 χρόνια συναυλιών. Μήνες πριν αποφασίσω να φύγω από τους Scorpions, είχαμε ήδη σταματήσει να συνθέτουμε μαζί: το 92/ 93 Ο Klaus και ο Rudolf δούλευαν μόνοι τους, οπότε είπα στον εαυτό μου: "Δεν θα λείψει σε κανέναν η δημιουργικότητά σου, γιατί;" οπότε άλλαξα αέρα για να κάνω άλλα πράγματα».

1996
Pure Instinct

Line-up: Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs, Ralph Rieckermann, James Kottak

ΤΟ 1996 βρίσκει το γκρουπ σε νέα δισκογραφική την East West, μετά την αποχώρηση του Rarebell η ηχογράφηση του άλμπουμ πιστώθηκε στον Curt Cress ενώ το tour στον James Kottak. Το πρώτο σινγκλ από το άλμπουμ, «You And I», μπήκε κατευθείαν στα Γερμανικά charts.

Το πρώτο σκέλος της περιοδείας ξεκινάει στη Βόρεια Αμερική με τον Alice Cooper  στις αρχές Μαΐου του '96 και ολοκληρώνετε στις 17 Αυγούστου, ακολουθούν Ιαπωνία και Ευρώπη με τους Gotthard ως support, Ρωσία και Νότια Αμερική πρίν ολοκληρωθεί το Νοέμβριο του 1997.

Στις 2 και 3 Δεκεμβρίου του 1996 το συγκρότημα πέρασε και από την Ελλάδα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής τους Περιοδείας παίζοντας στο Παλέ ντε σπορ και στο κλειστό Περιστερίου (όπου είπαν και κάποιους στίχους του You and I στα Ελληνικά).

Για τους Gotthard ο Jabs είχε προσθέτει:

"Γιατί επιλέξαμε τους Gotthard για την περιοδεία μας στην Ευρώπη; Ειλικρινά ήταν ένα από τα λίγα γκρουπ που ήταν διαθέσιμα για περιοδεία συναυλιών στην Ευρώπη. Οι άλλοι ήταν στο στούντιο ηχογράφησης ή μόλις είχαν τελείωσει την περιοδεία τους. Ποτέ δεν δώσαμε μεγάλη σημασία σε αυτούς που παίζουν πριν από εμάς. Τους είχαμε δώσει το παρατσούκλι "No Head number 13". "Επειδή όταν ξεκινήσαμε την περιοδεία για το  Pure Instinct είχαν περιοδεύσει σε αρένες στις ΗΠΑ μαζί μας και έπαιζαν πριν από εμάς ένα συγκρότημα που ονομάζεται "No Head".

Από τότε αυτοί που παίζουν μαζί μας, γίνονταν No Head και νούμερο... Ο ι Gotthard είναι το νούμερο 13 και είναι «προφανώς απλώς ένα αστείο. Καμία διαμάχη μαζί τους».

μικρό

Ο Steve Lee, τραγουδιστής των Gotthard έχει μόνο επαίνους για τους Scorpions:

Ο Klaus Meine μας έδωσε συγχαρητήρια μετά τη συναυλία στο Monacode, παρά το γεγονός ότι είναι διάσημος ροκ σταρ. Και ο James Kottak επίσης συχνά σταματούσε πίσω από τη σκηνή για να δει το σόου μας.

Ο Ralph Rieckermann θυμάται:

«Πήγαμε στη Βηρυτό, πρώτη φορά στη Μέση Ανατολή και στο δρόμο από το αεροδρόμιο, που ήταν περίπου μισή ώρα ή 40 λεπτά με το αυτοκίνητο, ακούσαμε τέσσερα ή πέντε τραγούδια των Scorpions στον ραδιοφωνικό σταθμό. Είχαμε πραγματικά μεγάλη προσέλευση ήταν περίπου 60.000 άτομα. Ήμασταν πραγματικά έκπληκτοι πόσο διάσημο ήταν το συγκρότημα εκεί, που κανείς δεν ήξερε πραγματικά"

1999
Eye To Eye

Ακριβώς στο τέλος της δεκαετίας του ’90 και πριν την έναρξη του 21ου αιώνα, στις 9 Μαρτίου 1999, οι Scorpions κυκλοφορούν το 14ο άλμπουμ τους με τίτλο Eye II Eye. Παραγωγός Peter Wolf.

Στα tips του άλμπουμ είναι ότι το σινγκλ " Mysterious» έφτασε στο νούμερο 26 του Billboard Hot Mainstream Rock Tracks .

Για πρώτη φορά, οι Scorpions κυκλοφόρησαν ένα τραγούδι ηχογραφημένο σε μεγάλο βαθμό στα γερμανικά , δηλαδή το "Du bist so schmutzig" ("You are so dirty").

Μουσικοίπουσυνεργάστηκαν

Peter Wolf – keyboards και  piano στο "A Moment in a Million Years"

Michelle Wolf – δεύτερα φωνητικά στο  "Skywriter" και στο "What U Give U Get Back"

Mick Jones – acoustic guitar στο "10 Light Years Away"

Airway Allstars: Siedah Garrett, Lynn Davis, James Ingram, Phil Perry και Kevin Dorsey – δεύτερα φωνητικά στο  "What U Give U Get Back"

Herman Rarebell – δεύτερα φωνητικά στο  "Mind Like a Tree"

Το Eye To Eye αποδείχθηκε ένα σημαντικό πλήγμα στην καριέρα του συγκροτήματος και έφερε σύγχυση στους οπαδούς με πολλούς να τους κατηγορούν ότι έγιναν electro pop. Ο ήχος τους είναι πολύ διαφορετικός σε σχέση με αυτόν που αγαπήσαμε στους Scorpions και  υπερβολικά ραδιοφωνικός. Κυριαρχούν τα «αμερικάνικα χαρακτηριστικά» με έντονες pop φόρμες της εποχής, λες και το ιστορικό hard/heavy συγκρότημα είναι καινούργιο κι απευθύνεται στο νεανικό κοινό της εποχής.

Το συγκρότημα το βάφτισε project κι όχι καινούργιο δίσκο. Τελικά στις συνεντεύξεις του, αποδέχτηκαν ότι το Eye II Eye δεν πήγε καλά, αλλά κάθε μεγάλο συγκρότημα και καλλιτέχνης δεν έχει το δικαίωμα να κάνει ένα πείραμα;

Πολύ ρεαλιστικά, το 2015, ο Meine λέει:

"Στα τέλη της δεκαετίας του '90, ήμασταν άδειοι. Μετά από τόσα χρόνια εναλλακτικής μουσικής, δεν ξέραμε αν είχαν μείνει κάποιοι θαυμαστές. Και όταν το 1999 κάναμε το Eye To Eye, φτάσαμε πολύ κοντά στο να διαλυθούμε".

Ενώ ο Jads προσθέτει:

"Όλοι έλεγαν ότι το κλασικό ροκ ήταν νεκρό. Ήμασταν τόσο ανόητοι που το πιστέψαμε. Έγινε αυτό το άλμπουμ και οι θαυμαστές είπαν, "Αυτοί δεν είναι οι Scorpions μας". Πράγματι, το Eye To Eye ήταν το μεγαλύτερο λάθος που μπορούσαμε να κάνουμε. Έπρεπε να κάνουμε αυτό που κάναμε πάντα".

Facts της περιόδου:

  • Στο Kauhajoki της Φινλανδίας, στο Nummirock Festival με headliner του Stratovarious ο Matthias έπαιξε σόλο στο "The Zoo" επειδή το 'talk-box' δεν είχε δούλευε. Έπρεπε λοιπόν να το παίξει με κανονικό ήχο κιθάρας.
  • Στο Μόναχο της Γερμανίας, Ολυμπιακό Στάδιο (27 Ιουνίου), οι Scorpions προσκλήθηκαν στη συναυλία του Michael Jackson & Friends (το συγκρότημα έπαιζε Send Me An Angel).

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More