loader image

Μάγεψε ο Uli στο Ηρώδειο

Share Buttons

GET YOUR

Αν θα έπρεπε με μία φράση να δώσουμε την εικόνα θα λέγαμε πως ήταν μία φανταστική βραδιά σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο.

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η  μουσική παράσταση Classic Rock παρουσιάζεται στο αθηναϊκό κοινό στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού,  την Τρίτη (17/09) και την Τετάρτη (18/09), με δύο sold out εμφανίσεις.

 

 

 

Με ελάχιστη καθυστέρηση (σ.σ: καθώς ο κόσμος γέμιζε το ηδη κατάμεστο Ηρώδειο) , ο φωτισμός  χαμηλώνει και παίρνουν την θέση τους στη σκηνή  οι μουσικοί της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Πράγας και της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, συνοδευόμενοι από τον διάσημο μαέστρο, συνθέτη και ενορχηστρωτή, Friedemann Riehle.

 

Με τις πρώτες νότες του κομματιού των Deep PurplePerfect Strangers, καταλαβαίνουμε ότι προμηνύετε μια εξαιρετική rock βραδιά, ενώ στα φωνητικά για αρχή βρίσκεται η εξαιρετική Liz Vandall από τη Σουηδία.
Η οποία είναι μια από τις καλύτερες φωνές που έχουμε δει ποτέ σε live. Η ερμηνεία της είναι σεμινάριο για επίδοξους αλλά και επαγγελματίες τραγουδιστές. (σ.σ: Θηλυκός Klaus που λέει και ο επίτιμος Folias ilias)

Η παραδοχή σχετικά με την φωνή της απευθύνεται  σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο σε όσους την έχουν ξαναδεί.

Να θυμίσουμε ότι είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον Uli με την Liz Vandall στις επικές εμφανίσεις του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το 2008.

 

 

Μετά απο ένα ενθουσιώδες χειροκρότημα το δεύτερο κομμάτι είναι το  Paint it black των Rolling Stones.

 

Η Vandall δίνει τη θέση της στην Marketa Poulickova, ενώ στη σκηνή υποδεχόμαστε τον εμβληματικό κιθαρίστα  Uli Jon Roth για το  τραγούδι Comfortably Numb των Pink Floyd, εδώ ανοίγουμε εισαγωγικά να εξηγήσουμε κάποια πράγματα. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι τόσο μοναδικό όσο και ιδιαίτερο, πολύ λίγοι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη μπορούν να πουν ότι το αγγίζουν και δεν του βγάζουν τα μάτια…δεν είναι θέμα απλά το αντιγράφω…

Εεεε ο Uli Jon Roth είναι ένας από αυτούς, παίζοντας το με το δικό του μοναδικό τρόπο ενημέρωσε και τον τελευταίο φίλο που βρέθηκε εκεί για ποιος είναι.

Τα φωνητικά παρότι αρχικά φάνηκε να μην ταιριάζει με το κομμάτι, η Poulickova κατάφερε να διατηρήσει και να μεταφέρει την ευαισθησία και τη μελωδικότητα του πρωτότυπου κομματιού.

Το πάρτυ  ξεκινάει με το  Well Burn the Sky των Scorpions,  αφιερωμένο στον Jimi Hendrix, μιας και συμπληρώνονται 49 χρόνια από την 18η Σεπτεμβρίου του 1970, ημέρα που απεβίωσε ο μεγάλος θρύλος της μουσικής.

Τα εξαιρετικά solo στην ηλεκτρική κιθάρα και η a cappella ερμηνεία προς το κλείσιμο, ήταν μερικές μόνο από τις ωραιότερες στιγμές του κομματιού σε μια συνολικά πολύ όμορφη ενορχήστρωση και εκτέλεση.

 

Το κοινό ξεσηκώθηκε  για τα καλά και σειρά παίρνει το  Rock you like a hurricane των Scorpions, με το κοινό να συμβάλει δυναμικά.

 

https://www.facebook.com/kavarinos/videos/10218159898901880/?epa=SEARCH_BOX

 

Στο επόμενο κομμάτι της setlist έχουμε το ορχηστρικό Cry of the night του Uli Jon Roth με τα όμορφα solo της κιθάρα να συμπληρώνουν μουσικά τις δύο ορχήστρες.

https://www.facebook.com/vasilis.adam.315/videos/10220032588183785/

Video από το μέλος του Fc Βασίλης Αδαμόπουλος

 

Επόμενο κομμάτι Kind of magic των θρυλικών Queen με το επίπεδο ερμηνείας της Poulickova από το σημείο εκείνο και έπειτα να εκτοξεύεται. Η μαγευτική μπαλάντα «Love of my life» των Queen, σε μια εκπληκτική ερμηνεία και απο την ηρεμία περνάμε σε ένα πιο δυναμικό τραγούδι ανεβάζοντας και πάλι το κοινό μόλις ήχησαν οι πρώτες νότες «Highway to hell» τωνAC/DC.

Το τελευταίο κομμάτι του πρώτου μέρους της βραδιάς, το μαγευτικό Bridge to heaven, ένα κομμάτι με στίχους από τον Uli Jon Roth, βασισμένο στην περίφημη άρια Nessun dorma του Giacomo Puccini.

https://www.facebook.com/vasilis.adam.315/videos/10220032568583295/

Video από το μέλος του Fc Βασίλης Αδαμόπουλος

 

Uli Jon Roth αφιέρωσε τη συναυλία στον Τάσο Αλεξόπουλο, τον γενικό διευθυντή της Robin4Arts που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Απρίλιο.

Τάσος Αλεξόπουλος: Έφυγε ο διοργανωτής των μεγαλύτερων συναυλιών των Scorpions στην χώρα μας

Μετά από 1 ώρα ακολούθησε ένα 10 λεπτό διάλειμμα πριν υποδεχτούμε στην σκηνή τον Ray Wilson και τα μέλη της μπάντας του για το δεύτερο μέρος της βραδιάς που περιελάμβανε σχεδόν αποκλειστικά κομμάτια από τις ημέρες του βρετανικού συγκροτήματος Genesis.

Ολα καλά, όλα ωραία λοιπόν, μέχρι εδώ όμως μια και το δεύτερο μέρος ήταν αρκετά μέτριο.

Ο Ray Wilson των Genesis είχε ωραία φωνή και σε γενικές γραμμές παρακινούσε τον κόσμο να χειροκροτήσει, όμως ήταν φανερό πλέον ότι ο κόσμος δεν διασκέδαζε όσο την πρώτη ώρα με τους γύρω να ρωτάνε “Μόνο δικά του θα παίξει”. Αποτέλεσμα το live έκανε μεγάλη κοιλιά και άρχισε να φεύγει αρκετός κόσμος.

Σίγουρα δεν υπάρχει σκοπός να κατηγορήσουμε τον Wilson γι’αυτό όμως η παραγωγή έκανε σφάλμα, όταν ο κόσμος πληρώνει απο 30 ως 80€ εισιτήριο για Classic Rock βραδιά περιμένει κάτι άλλο απο ένα Genesis orchestra live.

Με αυτό το σκεπτικό ο ULI JON ROTH αδικήθηκε απο την παραγωγή.

Τα Another Day in Paradise, Carpet Crawlers, Follow you Follow me, Congo και Mama ήταν τα highlights εδώ.

 

 

 

 

 

 

Ray Wilson, Liz Vandall and Uli Jon Roth backstage at the Acropolis after the show.

 

 

Rock Pages in Greece

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More